Geldersestraat 9
| Woonhuis | ||
| ||
| Locatie | Geldersestraat 9, Helenaveen | |
| Gebruik | woonhuis | |
| Start bouw | 1894 | |
| Monument status | gemeentelijk monument | |
Het pand Geldersestraat 9 aan de Geldersestraat in Helenaveen is een gemeentelijk monument.
De directe omgeving van dit adres heeft een bebouwings- en bewoningsgeschiedenis die teruggaat tot 1865. Er werd toen iets westelijk van het huidige adres een blok van twee woonhuisjes gebouwd.[1] Deze huizen werden. na een verbouwing in 1888, in 1894 gesloopt.[2] Ter hoogte van het huidige adres werd toen een woonhuis gebouwd met oostelijk daarvan de daarbij horende boerderij.[3] In 1916 werd het boerderijgedeelte afgesplitst van het woonhuis. Het woonhuis met de daarbij horende tuin werd kadastraal H 4620 met een totale oppervlak 0.45.50 hectare.[4]
De laatste bewoner van de boerderijwoning was Lee Hendriks. Op 9 oktober 1972 werd vergunning verleend om de boerderijwoning te verbouwen tot een woonhuis. Thea Dekker verkreeg het recht van opstal en de ondergrond bleef tot 31 december 2019 eigendom van de Maatschappij Helenaveen. Door haar huwelijk met Jules de Corte werd dit pand tot aan zijn dood in 1996 ook zijn woonhuis.
Museum met een stem
Vanaf 1973 bracht Jules de Corte vanuit dit huis via de Cortefoon zijn liedjes ten gehore. Na het overlijden van Jules in 1996 wilde Thea Dekker het huis bestemmen tot een Jules de Corte-museum waar het uitgebreide oeuvre van de blinde dichter, muzikant en kleinkunstenaar te zien en te horen zou zijn. Daartoe werd met steun van de dorpsraad Helenaveen in 1998 de stichting Jules de Corte in het leven geroepen, maar toen bleek dat de benodigde fondsen niet verworven konden worden, was het plan in 2001 definitief van de baan. De weduwe De Corte besloot toen Helenaveen te verlaten en het huis te koop aan te bieden.
Het pand werd in 2002 gekocht door Willem-Jan en Grace van der Sanden. Zij lieten het zo veel mogelijk in de originele staat, inclusief het minicarillon en de poort met muziekmotieven. In augustus 2019 werd er door zoon Ernst de Corte voor een 80-tal belangstellenden een tuinconcert gegeven met liederen van Jules de Corte, waarbij Ik zou wel eens willen weten niet ontbrak en dat hij afsloot met het lied Helenaveen.
Bronnen, noten en/of referenties
|