Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Café-zaal Van der Putten
De geschiedenis van café Van der Putten gaat terug tot 1912 toen Thomas van der Putten op de Halve Maan zijn café startte.
Thomas van der Putten[bewerken | brontekst bewerken]
Op 27 juli 1912 verzocht de veehandelaar Thomas van der Putten om een drankvergunning voor zijn nieuw gebouwde huis aan de Halve Maan. Het kasteleinsvak was hem niet helemaal onbekend want zijn schoonvader Johannis Weerts (1844-1908) had vanaf 1904 ook een tapperij aan de Merlenberg.
Met een oppervlakte van ruim 25 m2 was het een middelklein cafeetje. Op 15 maart 1917 besloot Thomas van der Putten, samen met zijn zwager Pieter Weerts (1886-1977), om al hun onroerend goed, met bijna 10 hectaren grond, te verkopen. Nieuwe eigenaar werd de Wassenaarse landbouwer Nicolaas van Leeuwen, die daarvoor 15.500 gulden betaalde. Van Leeuwen zette het café aan de Halve Maan nog tenminste voort tot 1939. Café De Halve Maan had als reclameslogan:
- Moe van het gaan
- Leg even aan
- in café De Halve Maan
Thomas van der Putten en zijn vrouw verhuisden naar het Goor, waar ze een gemeentelijke ontginningshoeve pachtten, en later naar de Milheeschendijk D.52, waar ze in 1925 het café van timmerman Hanneske van den Einden (Janus Timmer) kochten en voortzetten. Ze betaalden voor het pand, waar 2140 m2 grond bijhoorde, 4500 gulden.
Het echtpaar Van der Putten-Weerts bleef zelf kinderloos. Wel namen ze enkele pleegkinderen uit Venray in huis. Met name hun pleegzoon Wies Willems werd door hen opgevoed. Het cafébedrijf ging later ook op hem over.
Wies Willems[bewerken | brontekst bewerken]
In 1945 trouwde Wies met Cato van Deursen en nam in datzelfde jaar het cafébedrijf over. Thomas en Mie waren inwonend. Wies en Cato ontvingen soms 's morgens om 8 uur al klanten, boeren die met paard en wagen naar de Boerenbond gingen, stopten er om het paard te laten drinken. In die tijd was een café een echte sociale ontmoetingsplek. Wanneer zondags de laatste mis uit was, kwamen veel mannen naar het café om een kaartje te leggen en een borreltje te drinken. Het café zat soms zo vol dat er zelfs in de huiskamer werd gekaart.
Zaal[bewerken | brontekst bewerken]
In 1951 werd er door burgemeester Roefs vergunning verleend voor de bouw van een dans- en vergaderzaal van 175 m². Op zaterdagavond 20 mei 1951 werd de nieuwe zaal door pastoor Van de Ven ingezegend. Vervolgens gaf Fanfare Wilhelmina uit Vlierden een concert. In 1953 werd de zaal alweer verbouwd.
Tijdens de verbouwing van de Walsbergse kerk fungeerde deze danszaal nog 6 maanden als kerk.
Theo Willems[bewerken | brontekst bewerken]
In 1972 nam Theo Willems, de zoon van Wies, samen met zijn vrouw Sissie de zaak over. Tijdens carnaval en kermis werd er een grote danstent geplaatst en vanaf 11 uur was er matineedansen in de tent en zaal.
Tussentijds gingen de meesten even naar huis om af te werken (de noodzakelijke werkzaamheden op het boerenbedrijf te verrichten) en iets te eten om vanaf 17 uur weer paraat te zijn. Vele echtparen leerden elkaar daar kennen.
Orkesten die op kwamen treden waren zoal The After Five, The Joy Riders, The Black Boys en The Lonely Birds. Door de opkomst van de discotheek nam de interesse voor het dansen in die vorm door de jeugd van destijds snel af en werd de aandacht verlegd naar bruiloften en partijen.
Wies Willems jr.[bewerken | brontekst bewerken]
Wies Willems jr., de zoon van Theo, kwam in 1996 samen met zijn huidige vrouw Loes Groeneveld in de zaak werken. Truus van Kessel leerde Loes de kneepjes van het keukenvak. Anno 2012 is Wies de uitbater van café Van der Putten en heeft zich naast de café- en zaalactiviteiten o.a. gespecialiseerd in de catering.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Land- en Tuinbouwblad van zaterdag 26 mei 1951