Brand van 3 februari 1737
Bij de brand van 3 februari 1737 in de Deurnese kerktoren, die ontstond ten gevolge van blikseminslag, verloor Deurne de oude klokken uit 1474, het torenuurwerk en de hoogste toren van Peelland.
Op zondagavond 3 februari 1737 's avonds om negen uur sloeg tijdens een hevig noodweer de bliksem in de toren van de kerk van Deurne. De nablussing van de brand duurde tot ver in de avond van de volgende dag. De brand maakte een einde aan wat toen gold als de hoogste toren in Peelland. Men had geluk, dat de brandblusmaterialen in de kerk waren opgeborgen en dus direct bij de hand waren. Deze materialen, net vernieuwd op grond van een in 1732 voor Deurne opgemaakt brandreglement, bestonden in hoofdzaak uit emmers en vuurhaken; een brandspuit schafte Deurne zich pas in 1773 aan. Toch mag het een wonder heten, zo werd vermeld, dat het ijsselijk onweder van donder en bliksem niet de 50 à 60 met stro gedekte naburige huizen in vlammen deed opgaan.
Na de brand werd het herstel van de kerk, de toren, het belfort, het uurwerk en de kleine klok van 3000 pond begroot op 6.242 gulden.
De grote klok die bij de brand verloren ging was de zogenaamde banale of tiendklok. Deze woog 5000 pond en moest mede voor rekening komen van de Commanderij van Gemert, die tiendheffer in Deurne was. Hierover ontstond een felle en langdurige pennenstrijd tussen Gemert en Deurne, waarbij ook de hoge overheid in Den Haag betrokken werd.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties |