Arnoldus Jakobs (1841-1917)
| Arnoldus Jakobs | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Arnoldus Jakobs | |
| Geboorteplaats | Meijel | |
| Geboortedatum | 20 juli 1841 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 8 maart 1917 | |
| Partner(s) | Hendrica Aldenzee (1867-1937) | |
| Beroep(en) | landbouwer | |
Arnoldus Jakobs (Jacobs) (1841-1917) was landbouwer in de Houtenhoek.
Arnoldus was een zoon van Joannes Jacobs (1802-1873) en Gertrudis Beijers (1809-1849).
Hij huwde op 65-jarige leeftijd op 25 januari 1907 in Deurne met zijn huishoudster, de 39-jarige Hendrica Aldenzee, (Deurne 30 december 1867 - Deurne 17 september 1937), dochter van smid Dirk Aldenzee (1836-1876) en Wilhelmina Geenen (1846-1914).
Uit dit huwelijk werden geen kinderen meer geboren.
Op 16 mei 1905 liet Arnoldus bij notaris Van Riet zijn testament maken en bepaalde daarin dat 300 gulden uit zijn nalatenschap tegemoet kon zien en dat zijn toenmalige dienstmeid Hendrica Aldenzee 250 gulden zou krijgen.
Tot het overlijden op 21 april 1905 van zijn ongehuwd gebleven broer Martinus deelde Arnoldus het eigendom van de boerderij met hem. Omdat Martinus in zijn testament had bepaald dat Arnoldus zijn erfgenaam zou worden, had hij vanaf toen dus alleen het eigendom.
Op 31 maart 1906 verkocht Arnoldus het boerderijtje, met daarbij 1.36.85 hectare grond, voor 1.600 gulden aan zijn meid Hendrica Aldenzee. Nog geen jaar later waren de twee met elkaar getrouwd en leefden ze nog ruim tien jaar samen.
Na zijn overlijden kreeg Henrica een amoureuze verhouding met haar buurman. Hoe die verhouding spaal liep, was te lezen in onderstaand krantenarikel.[1]
- DEURNE — De liefde is niet altijd bestendig van duur. Een drietal weken geleden zou een verliefd paar, ("zij" was weduwe en "hij" weduwnaar) in den echt treden. Daar beiden eigenaar waren van een huis en het gebruikelijk is dat man en vrouw onder één dak wonen, werd besloten "haar" huis publiek te verkoopen. De notaris werd van al de liefdesplannen in kennis gesteld en de koopdag vastgesteld.[2] Groote publicaties, die den verkoop der vruchtbare boerderij aankondigden, prijkten alom tegen de muren van herbergen en openbare gebouwen, toen eensklaps een kink kwam in den kabel en "zij" haar woord terugriep, wat tengevolge had, dat de verkoop niet doorging en de gedienstige buren voor eene flinke tafelpartij zorgden. Maar oude liefde roest niet! Het weeuwtje schijnt spijt van haar overijld besluit gekregen te hebben, althans na eenige dagen wist zij de oude liefde weer te doen opleven en bracht het zoo ver, dat de Ambtenaar van den Burgerlijken Stand er mee gemoeid werd, zoodat het huwelijk nu wel zeker zou doorgaan. Doch nauwelijks heeft deze formaliteit plaats gehad, of zij krijgt andermaal berouw, wil van de liefde niks meer weten, smeert 'm, laat haar vet varken, dat nu alleen op de wereld staat, onverzorgd achter en is tot heden spoorloos verdwenen. Of ze nu de strikken der liefde zal kunnen ontloopen ? Booze tongen zeggen, dat haar bij haar eventueel wederkomst een dubbele tafelpartij wacht, 't Kan ook lijden!
Bronnen, noten en/of referenties
|