Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis Vanaf 1 januari 2025 wordt dat Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand. |
Sint-Willibrorduskerk (Helenaveen)
De eerste Sint-Willibrorduskerk van het rectoraat Helenaveen, later van de r.k Sint-Willibrordusparochie in Helenaveen, werd op 30 september 1882 in gebruik genomen en in november 1944 verwoest. Het nieuwe / huidige kerkgebouw staat er sinds 1950.
Kerkgebouw 1882[bewerken | brontekst bewerken]
Het eerste kerkgebouw in Helenaveen dateerde van 1857 en betrof een noodkerk.
Pas in 1861 ontstonden plannen voor de oprichting van een nieuw kerkgebouw.
In 1878 werd met de bouw van een nieuwe katholieke kerk en pastorie begonnen. Het nooit geheel uitgevoerde ontwerp, het fundament was gemaakt voor een hoge toren maar deze werd nooit voltooid, was van de beroemde architect Pierre Cuypers.[1]
Pas op 30 september 1882 kon Pastoor Bijnen de nieuwe kerk en pastorie betrekken. Het duurde uiteindelijk nog tot 1887 voordat al het schilderwerk voltooid was. Door de Brand van 20 november 1944 kwam er een roemloos einde aan het bestaan van dit kerkgebouw.
Kerkgebouw 1950-1951[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat op 20 november 1944 de Rooms Katholieke kerk, de pastorie en het klooster door Duitse soldaten werd verwoest, werd er een noodkerk ingericht in de openbare lagere school. In 1948 werd pastoor Timmers geïnstalleerd en hij startte met de voorbereidingen voor de bouw van de nieuwe kerk.
Op zondag 12 november 1950, na afloop van een H. Mis in het noodkerkje, ging pastoor Timmers naar de in aanbouw zijnde kerk en las er een oorkonde voor, welke vervolgens achter een gedenksteen in de nieuwe kerk ingemetseld werd.
In de oorkonde, ondertekend door de pastoor, het kerkbestuur, het gemeentebestuur, de aannemer en de architect, is geschreven:
- Deze kerk is op 12 november 1950 gesticht. Het ontwerp is van de architect Jos Deltrap".
Op 1 oktober 1951 vond de plechtige consecratie plaats van de nieuwe kerk door de bisschop van Den Bosch, Mgr. Mutsaerts, geassisteerd door pastoor Timmers.
Het kerkgebouw[bewerken | brontekst bewerken]
De kerk, in Basilicastijl, werd opgetrokken uit waalsteen, gedekt met pannen, door de werklieden van aannemer Jos Coopmans .
- Indeling: Schip, priesterkoor, zijgangen, portalen, sacristie.
- Glas-in-lood-raamen, gebrandschilderde ramen in de doopkapel.
- Eiken deuren, twee eiken biechtstoelen.
- Een Torenklok; opschrift: St. Willibrordus jaar 1951, 369 kg, toon b, maker: Petit en Fritsen.
- Beelden: H. Hart, Maria, H. Jozef, H. Willibrordus, H. Donatus, H. Antonius, H Gerardus. - 1951 Terracotta - van F. Tuinstra.
- Reliëf in voorgevel: H. Willibrordus; materiaal: terracotta. F.Tuinstra.
- Hoofdaltaar en twee zijaltaren; in 1972 hoofdaltaar verplaatst en de communiebanken plus preekstoel verwijderd.
- Orgel: 1951 van Vermeulen Weert; in 1972 verplaatst naar priesterkoor.
- Doopvont: keramiek, ronde geprofileerde voet, koperen deksel met bovenop een kruisje. Van St. Joris uit Beedel, 1954. Kruiswegstaties: ca. 1900 geschilderd op doek hoog 83cm, breed 75cm.
- Muurschildering: boven het koor waar voorheen het orgel stond ,geschilderd door G. Mulders in 1973.
- Vaandels van: H. Huisgezin, Maria, Willibrordus, Donatus.
- Aangekleed Mariabeeld met kindje Jezus in de maanden mei en oktober.
- Ikoon van 0. L. Vrouw van Altijddurende Bijstand.
Pastorie[bewerken | brontekst bewerken]
De pastoor verhuisde met zijn zus Anneke vanuit de noodpastorie naar zijn nieuwe onderkomen. De noodkerk aan de Oude Peelstraat kreeg de functie van parochiehuis. Het zangkoorbalkon bleef gehandhaafd en er werd een podium ingericht.
Kerktoren[bewerken | brontekst bewerken]
In juni 1996 werd de kerktoren gedemonteerd en vervolgens gerestaureerd en teruggeplaatst.
| Bronnen, noten en/of referenties |