Lijssels volkslied

Het is niet bekend door wie de oudste versie van het Lijsels Volkslied is geschreven en op muziek is gezet.

(wijze: traditioneel holadijé, holadio…)

Refrein: 4 keer holadejé… enz.

Wai wone in Lijsel,
Achter op de plak.
In een klèn leime hoiske,
Mé ’n grouwt strouwe dak.

Refrein

De veurdeur is verslete,
De zijdeur kapot.
’t Bove licht vergète,
De mure zijn rot.

Refrein

Veur ’t houis sté ne leinen bom
An ’t keldergaot ne velieèr.
Ginder weit sté ne kroesel bos,
En ne pruimenbom hier.

Refrein

Onze vàder en ons moeder,
Zijn van Lijselse komaf.
Onze vàdder van de Laizing,
Ons moeder van de Vùrstad.

Refrein

Wai zijn mé zen achten,
Ne schonne hert volk.
Zes hebbener de boks an,
En tweije de scholk.

Refrein

In plats van ’n mieneke,
Sté ’n vèreke in ’t hok.
Zo bowere wai weiter,
Dè ’t klinkt as ’n klok.

Refrein In de kelder sté un koip,
Mé dingzigait zat.
We hebbe temiddig nog,
Van de knoeris gehad.

Refrein

En kumt er ne schoier,
Of un versgrikkeleke houwmouw.
Dan blieve waij tois
Bai ons moeder onder de schouw.

Refrein

Onze vader zit in den turfhowk,
En bid ’t nusterke veur.
Ons moeder ruierd dùr ’t mullek.
’t gé in eien mouwte dùr.

Refrein

Ik zou nie wille roile,
Mé ne kunning of paus.
Want ’t is overal wel wà,
Behalve bai ons tois.

Refrein

Gerard van Kol maakte een moderner lied dat anno 2013 bij veel Liesselse evenementen wordt gebruikt.

Leysel blie mer krek zo as ge bèènt
De Leyselse tekst is van Gerard van Kol
Aangepast aan ‘t Leysels, zoals het in het boek "Van Leysel tot Liessel" is beschreven.
Originele titel “Zuutjes aan” muziek en tekst Wim Roeffen

Refrein:

Leysel blie mer krek, zo as ge bèènt
‘T schônste dùrpke wa, ik heb gekèènd
Mi ùw kèèrek, en ùwe meule
Kei gruts, dèk van Leysel ben

T’is nog helemól nie lang geléje
Denze vadder klot ging stèèke vur de stook
En dè we achter ’t huis ’n vèèreke slachtte
De hamme in de schouw wiere gerùkt
De was nog in de kittel wier gewasse
Ternao dan laog te dròjege op den blèèk
’T kore mi de hand nog op de mijt ging
’T hooi bajin gekraast wier mi ne réjk

Refrein

Mèr ok in Leysel ginge we mi d’n tijd mee
’T pùrochiehuis dè is gerenoveerd
’T perd dè wier geruild tigge n’n traktor
De zandpèèjkes die zijn geasvalteerd
Klèèn winkelkes die moeste héjer verdwijnen
De krémer kumt al jaore nie mer rond
Der is veul wa we stiekum toch wel missen
Dè prachtig klóster wa der ooit ùs stond

Refrein

Zo is ons Leysel nog al wa veranderd,
Mer och dè brengt den tijd ók mi zich mee
Kiek mer ùs rond dan mugge we nog nie klaoge
As ik irlek ben dan ben ik bèèst tevree
Toch bléjf ik altijd van di dùrpke haawe
’T móiste wa ‘k op de wereld ken
M’n lèève lang wil ik hier bléjve wone
Ik ben kei gruts dè’k van Leysel ben

Refrein

Ik ben kei gruts dè’k van Leysel ben
Ik ben kei gruts dè’k van Leysel ben