Land- en veenarbeidersbond

De landelijk opererende r.-k. land- en tuinarbeidersbond St. Deusdedit kreeg in 1918 in Deurne een eigen afdeling.

Aan het einde van het oprichtingsjaar telde deze bond in Deurne al 199 leden. De voornaamste en dikwijls de enige taak van de bond was het onderhandelen over de arbeidsvoorwaarden bij het Gemeentelijk Veenbedrijf en in de werkverschaffing.

In 1918 klaagde de secretaris in een brief aan de gemeente over de hoge nood onder de veenarbeiders, vooral sinds de levensmiddelen op de bon waren. Hij vond het nodig om de arbeiders een kilo spek extra te geven, of een ons extra voor elke stok gestoken turf. Ook pleitte hij ervoor om aan de turfstekers, die veel lichamelijke inspanning moesten verrichten, een aanvullende broodkaart te geven.

In 1919 bracht de bond de kerkelijke feestdagen ter sprake. Veel van die feestdagen werden niet als werkelijke feestdagen erkend en dus niet uitbetaald als er niet gewerkt werd. De bond pleitte voor doorbetaling van het loon. Het gemeentebestuur antwoordde:

... Wijn meenen nochtans daarop niet te mogen ingaan om reden het bedrijf geen hoogere kosten van arbeidsloonen meer kan dragen en die loonen van dien aard zijn, dat de kerkelijke feestdagen, al is het dan met loonderving, toch nog blijde als een buitengewone rustdag door de arbeiders worden begroet.

Al in de beginjaren werden tussen de gemeente en de bond St. Deusdedit collectieve arbeidsovereenkomsten afgesloten. In 1920 was in de c.a.o. bepaald dat de arbeidstijd in de zomer dagelijks 10 uur was en in de winter zolang er daglicht was, dit alles met een pauze van een uur en gedurende zes dagen per week.
Zelfs nog in 1956 was de landarbeidersbond St. Deusdedit een van de partijen in de CAO-overeenkomst met het Gemeentelijk Veenbedrijf. De aangesloten leden van de afdeling Deurne van deze bond hielden tot tenminste 1967 hun jaarvergaderingen in zaal Beijers in de Zeilberg.