Bevestigingsleer

De bevestigingsleer is een psychiatrische en psychologische theorie die is ontwikkeld door de Deurnese psychiater Anna Terruwe. De theorie laat zich misschien het best omschrijven in haar eigen woorden: "Mensen die elkaars goed-zijn schouwen, laten elkaar het goede voelen".

In 1949 promoveerde Terruwe op het proefschrift De neurose in het licht der rationele psychologie. Hierin ging zij in op de theorieën van Sigmund Freud.Terruwe nuanceerde dit door te stellen dat veel negatief gedrag en veel neurosen te verklaren zijn door verwaarlozing in de jeugd en dat de mens, als sociaal wezen, dringend behoefte heeft aan bevestiging en onbaatzuchtige liefde.

Een gebrek aan bevestiging leidt volgens Terruwe tot frustratieneurose en 'zelfbevestigend' compensatiegedrag, bijvoorbeeld verslaving of materialisme. De kern van het helingsproces is dan ook het hervinden van de eigenwaarde door wederzijdse bevestiging. Door het goede in elkaar te zien en elkaar hierin te bevestigen, ontstaat vertrouwen en het vermogen om liefde te geven.

Studie: 'Relatie als instrument van genezing', door S. van de Berkt, Kerkrade, januari 2000. In deze studie wordt ingegaan op de bevestigingsleer van de zenuwarts Dr. Anna Terruwe in het perspectief van het theologisch-personalistisch denken van Maurice Zundel osb. De weerhoudende liefde werkt genezend naar de ander toe, die nood ervaart, door middel van een (plaatsvervangende) affectieve band die ontstaan kan. Het is de positieve bevestiging die relationeel ervaarbaar wordt. Relatie kan dan een instrument van genezing zijn of worden.

In de trailer van de film Generatie Nooitgenoeg, die in augustus 2011 in de bibliotheek in Deurne in première ging en vervaardigd werd in opdracht van de Anna Terruwestichting is een filmfragment waarin dr. Terruwe zelf haar bevestigingsleer definieert:

• Relatie als instrument van genezing, S. van de Berkt (PDF-document)
• Relatie als instrument van genezing, S. van de Berkt (HTML-document)