Voor trouwlustige meisjes

Voor trouwlustige meisjes is een gedicht dat pastoor Roes publiceerde in zijn lijfblad Rust Roest.

Een jongeling, die d’r op uit wil gaan

Moet eerlijk in zijn schoenen staan

Geen snijker, die op straat en hoeken

Als uilen, s’avonds aas gaan zoeken.

Geen driftkop, twister, vechtersbaas.

Geen luilak, kwister, dooie Klaas.

Geen looper of geen allemansgek,

Geen bullebak, geen lekkerbek.

Geen vriend van kroeg of van de straat

Maar die vooral zijn vak verstaat.

Vol liefde voor zijn werk en stand

Heel goed in huis en flink op ’t land.

Die ’t harte draagt niet al te hoog

Die ’t niet heeft achter d’ellenboog

Die vlijtig werkt, die rekent, leest,

En steeds godsdienstig is geweest.

En man’lijk, fier met ed’len moed

Steeds opgeruimd en braaf en goed

Niet al te jong, niet al te oud

Die die veel van zijn ouders houdt

Een jongeling van goeden tuk

Een flinke kerel uit één stuk

Hij, die zijn woord steeds doet gestand

Een man met een gezond verstand

hij die de kost verdienen kan,

geen rare vent, geen ziek’lijk man

is hij daarbij nog rijk en schoon

’t is wensch’lijk wel, maar niet geboon.

Nu, vraagt zoo’n jonkman U voor ’t leven.

Uw hart en hand moogt gij hem geven.