Steun ons daarom en stem (t/m 24 september) bij de Rabo Club Support op heemkundekring H.N. Ouwerling Deurne |
Henricus van der Kampen (1801-1862)
| Henricus van de Kampen | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Henricus van de Kampen | |
| Geboorteplaats | Lierop | |
| Doopdatum | 4 februari 1801 | |
| Overl.plaats | Lierop | |
| Overl.datum | 9 november 1862 | |
| Partner(s) | Elisabeth van den Berk (1799-1844) | |
| Beroep(en) | dagloner | |
Henricus van de Kampen (van Campen) (1801-1862) was dagloner in Deurne op Vreekwijk.
Hij was een zoon van Johannes van der Campe (Mierlo 1766-1836 Lierop) en Wilhelma Janse (Lierop 1772-1839 Lierop).
Henricus huwde op 30 september 1831 in Asten met de spinster Elisabeth van den Berk, (Deurne 11 mei 1799 - Lierop 13 januari 1844), dochter van Arnoldus van den Berck (1752-1820) en Joanna Bruistens (1756-1835).
De volgende kinderen werden uit dit huwelijk geboren:
- Johanna Maria. (Deurne 4 juli 1834 - Deurne 21 juli 1834).
- Johannes, (Deurne 6 september 1835 - Maarheeze 5 april 1888). Hij huwde met Hendrika Bijnen (1847-1895).
- Anna Maria, (Deurne 25 januari 1839 - Asten 20 juni 1876). Ze huwde met Mathijs Kanters (1840-1916).
Het gezin woonde op Vreekwijk ter hoogte van het tegenwoordige adres Sint Jozefstraat 109.
In april 1832 diende Elisabeth van den Berk bij de koning een verzoek in om ondersteuning bij de verzorging van haar 76-jarige moeder. Hierop werd door de gouverneur van Noord-Brabant om advies gevraagd bij de burgemeester van Deurne. Deze gaf toe dat haar moeder vanwege haar leeftijd soms wel hulp en ondersteuning van haar kinderen nodig had, maar, zo schreef hij verder, ik heb geene redenen te veronderstellen dat wanneer deze laatste (haar bejaarde moeder) haren toevlucht tot de armekasse zoude moeten nemen, des suppliantes man in het onderhoud van dezelve zal voorzien, en dat veel eer haren zoon, in deze gemeente woonachtig, welke het aan geene middelen ontbreekt, met het onderhoud van deze zijne moeder zig des nodig zal belasten.[1]
In oktober 1832 ondernam Elisabeth van den Berk een tweede en tevergeefs verzoek om ondersteuning.[2]
| Bronnen, noten en/of referenties |