Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Petrus Maes (1803-1880)
| Petrus Maes | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Petrus Maes | |
| Roepnaam | Pieter, Peter | |
| Geboorteplaats | Nuenen-Gerwen | |
| Doopdatum | 22 oktober 1803 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 14 januari 1880 | |
| Partner(s) | Justina van den Heuvel (1800-1865) | |
| Beroep(en) | timmerman | |
Petrus (Pieter, Peter) Maes (Maas) (1803-1880) was timmerman in Deurne.
Petrus was een zoon van de touwslager Adrianus Gorts (Nuenen-Gerwen 1755-1814 Nuenen)[1] en Catharina van Moersel ( Lieshout 1762-1837 Nuenen).
Hij huwde op 8 november 1832 in Geldrop met Justina (Josina) van den Heuvel, (Geldrop 19 november 1800 - Deurne 8 maart 1865), dochter van Johannes van den Heuvel (Mierlo 1765-1854 Zesgehuchten) en Francisca Leijten (Zesgehuchten circa 1775-1843 Zesgehuchten).
Zij kregen de volgende kinderen:
- Johannis, (Deurne 19 augustus 1838 - Son en Breugel 17 maart 1921). Hij huwde met Geertrui Sijkens (1858-1936).
- Francisca Maas, (Deurne 29 juli 1842 - Deurne 19 februari 1920). Zij huwde met Godefridus Aarts (1844-1934).
Op 27 november 1838 kocht hij van Gerard Doensen voor 25 gulden een perceel bouwland in Deurne, kadastraal sectie C 811, groot 625 m². Hij verkocht dat perceel op 11 december 1839 voor hetzelfde bedrag aan Cornelis Groenemans.
In de uitgaven van de kerkrekeningen over 1853 staat een post van 35,55 gulden aan timmerman Petrus Maas.
Dat Peter Maas en zijn vrouw een armoedig bestaan hadden blijkt uit een incident dat op 17 januari 1860 plaatsvond. Veldwachter Althuizen meende Francijn Maas-van den Heuvel betrapt te hebben op bedelarij. De veldwachter verklaarde namelijk dat zij door hem in het huis van de weduwe Hendrina Manders-Corstiaans werd aangetroffen, waar hij haar vroeg of ze gebedeld had. Ze bekende dat ze, voor de eerste keer, om enkele aardappelen had gevraagd en dat die haar ook door de weduwe waren gegeven. Zij werd hiervoor veroordeeld tot een dag hechtenis plus een boete van zes gulden. Dit voorval toont tevens aan hoe streng men destijds optrad tegen bedelarij.
Toen Peter Maas later ook nog gehandicapt raakte aan zijn rechterhand kon hij zijn beroep als timmerman niet meer uitoefenen en was hij helemaal bij bijstand aangewezen. Het burgerlijk armbestuur gaf hem vanaf december 1861 een bedrag van 75 cent per week en verhaalde die uitgave op de gemeente Nuenen, zijn geboorteplaats.[2]
| Bronnen, noten en/of referenties |