Sint Willibrordusplantsoen

Uitbreiding van het Sint Willibrordusplantsoen in 1974 tot aan de Stationsstraat. De toegang naar de Schutsboom, hier links op de foto nog te zien, werd later tot nabij de Parochieschool van de Heilige Geest verlegd.
Foto: collectie gemeente Deurne

Het Sint Willibrordusplantsoen is een centraal gelegen plantsoen dat eind jaren veertig begin jaren vijftig van de 20e eeuw in het gebied De Helleman ontstond en in eerste instantie alleen begrensd werd door de Hellemanstraat en de Pastoor Jacobsstraat. De ontwikkeling van de nieuwe wijk in dit gebied was de eerste centrumuitbreiding na de Tweede Wereldoorlog.

In 1966 werd een begin gemaakt met de bouw van de noodkerk van de Heilige Geestparochie die midden op het Sint Willibrordusplantsoen kwam te staan.

In 1974 werd het Sint Willibrordusplantsoen doorgetrokken tot aan de Stationsstraat met het doel om de Heilige Geestparochie beter te ontsluiten en een goede verbinding met het station te realiseren. Om dit mogelijk te maken moesten de panden Stationsstraat 102 en Stationsstraat 104 gesloopt worden.

Eerder werd het Sint Willibrordusplantsoen doorgetrokken tot aan de Helmondseweg. Voor deze verlenging, en om de bouw van de Kerk van de Heilige Geestparochie mogelijk te maken, moest boerderij "De Helleman" en de bijbehorende boomgaard van de familie Van den Eijnden verdwijnen.

Het Sint Willibrordusplantsoen is genoemd naar de toenmalige Sint-Willibrordusparochie van Deurne Centrum, waartoe het gebied destijds behoorde, en haar beschermheilige Willibrord.

Kaart van circa 1950. Hierop is duidelijk te zien dat het Sint Willibrordusplantsoen toen nog dood liep bij de haag van de boomgaard van de familie Van den Eijnden. Ook de aansluiting met de Stationsstraat was er toen nog niet.