Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Petrus Hubertus van der Heijden (1925-1995)
Petrus Hubertus Paulus van der Heijden | ||
Bestand:Petrus Hubertus vd. Heijden.jpg | ||
Persoonsinformatie | ||
Volledige naam | Petrus Hubertus Paulus van der Heijden | |
Roepnaam | Piet | |
Geboorteplaats | [[PersoonGeboorteplaats::Deurne]] | |
Geboortedatum | 23 januari 1925 | |
Overl.datum | 5 mei 1995 | |
Beroep(en) | geestelijke | |
Bidprentje | NBA |
Petrus (Piet) Hubertus Paulus van der Heijden (1925-1995) was missionaris te Kameroen en pastor te Budel-Schoot. Hij was een van de vele priesters afkomstig uit Deurne.
Piet was een zoon van de landbouwer Petrus van der Heijden en Elisabeth Vrijnsen. Hij bracht zijn jeugd door op de Kulert waar het gezin woonde.
Na het afmaken van de lagere school vertrok Piet op 18 september 1939 naar de paters van de H. Geest in Weert voor zijn priesteropleiding. Vervolgens ging hij naar Gennep voor zijn studie en het laatste gedeelte van zijn studie vond plaats in Gemert. Daar werd hij op 20 juli 1952 priester gewijd door mgr. Mutsaerts.
Na een half jaar taalstudie in Parijs vertrok Piet 17 juli 1953 naar het bisdom Doumé in Kameroen. In maart 1954 werd hij missionaris in Bertoua. Hij begon zijn verblijf daar op de procuur. Hij zorgde voor materialen voor het bouwen van huizen, scholen en kerken maar regelde ook het financiële gedeelte. Ook de verzorging van de andere missionarissen, waaronder eten en drinken, was zijn taak. Na tien jaar kreeg hij een eigen missie, Lomié de meest afgelegen post midden in het oerwoud. Piet werkte daar van 1964 tot 1970 en van 1980 tot 1985. Daartussen werkte hij op de missie in Nguelemendouka. Bijna 30 jaar was hij in Kameroen.
Zijn slechte gezondheid deed hem besluiten naar Nederland terug te keren. Hij werd in september 1982 pastor in Budel-Schoot voor vrije inwoning en een zakgeld van 400 gulden. Met zijn pensioen vertrok hij in 1994 naar Maas-Mechelen in België. Op 25 april 1995 krijgt hij een hartaanval, gevolgd door een ziekenhuisopname in Lanaken waar hij op 5 mei 1995 op 70-jarige leeftijd overleed. Hij werd begraven op het kloosterkerkhof te Gemert.