Heeft u correcties, aanvullingen of foto's bij een artikel dan kunt u die hier mailen.
Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank!
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis

Elisabeth Maria Keijzers (1922-2008)

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Versie door Fien Verrijt (overleg | bijdragen) op 28 sep 2017 om 16:23 (Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Infobox persoon | naam = Elisabeth Maria Keijzers | foto = | tekst = | volledige naam = Elisabeth Maria Keijzers | roepnaam =...')
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Elisabeth Maria Keijzers
Persoonsinformatie
Volledige naam Elisabeth Maria Keijzers
Roepnaam Bets, zuster Fulgentia
Geboorteplaats Vlierden
Geboortedatum 12 juni 1922
Overl.plaats Wamel
Overl.datum 1 juni 2008
Beroep(en) religieuze

Elisabeth Maria (Bets) Keijzers (1922-2008) kreeg bij haar intrede bij de zusters van het H. Hart te Moerdijk, de kloosternaam zuster Fulgentia.


Bets was een dochter van Hendrikus Keijzers (1885-1949) en Josina Crooijmans (1888-1960). Haar ouders waren beide in Vlierden geboren.


Ze trad in bij de zusters van het H. Hart te Moerdijk op 21 januari 1942. Zij legde haar eeuwige geloften af in ‘Mariaoord" te Vught op 8 februari 1947.

Zij verrichtte enkele jaren huishoudelijke werkzaamheden in Rosmalen en Sluiskil, waar zij zich ook vertrouwd maakte met de verpleging van zieken.

In 1949 vertrok zij naar Finland. Daar was zij ononderbroken werkzaam tot 1991. Land en volk werden haar zeer dierbaar. Zij begon haar taak in de huishouding van de zusters in Turku, waar ook inwonende studenten en kinderen haar zorg ontvingen. Vanaf 1962 verbleef zij in Helsinki, waar zij voornamelijk de zorg had voor het bisschopshuis, zijn bewoners en zijn gasten. Dat deed zij met alle toewijding die haar kenmerkte.Zij was trouw en betrouwbaar in wat haar te doen stond.

Het leven en werken in Finland heeft haar ook moeite gekost, vooral gedurende de lange beginperiode, toen het leven er voor de zusters zeer begrensd was. Er was weinig tijd en gelegenheid geweest om de taal goed te leren en de zusters waren in een kleine kring op elkaar aangewezen.

Na haar terugkeer in Nederland was zij opnieuw aanwezig als de altijd zorgzame hulp bij vele activiteiten in Rosmalen. Toen dat niet meer mogelijk was, dwong zij ieders bewondering af door de wijze waarop zij haar beginnende invaliditeit aanvaardde.

Tot haar vreugde mocht zij nog vele keren jaarlijks een bezoek brengen aan Finland.