Maurits Wegen

Maurits Wegen was een ongeveer 20-jarige landloper die bij vonnis van 7 oktober 1737 van schepenen van Deurne ter dood werd veroordeeld en opgehangen.

Hij was geboortig van Tegelen dat destijds tot het hertogdom Gulik hoorde. Op 2 oktober 1737 bond hij in de Craijenhut Anneke Knuijts, de vrouw van Michiel van Craijel, aan handen en voeten vast en maakte haar voor 6 stuivers aan duiten, een kamizool (borstrok), een paar kousen, een neusdoek en een bonte das afhandig. Hij werd later die dag in de herberg van Andries Soeteriks gearresteerd door de vorster Michiel van Schaijk. De door hem gestolen spullen had hij nog bij zich. Wel had hij de gestolen neusdoek aan de herbergier verkocht. Soeteriks was een oude bekende van Maurits Wegen want drie maanden daarvoor had Maurits hem voor zes stuivers een zilveren kruisje verkocht, dat naar zijn zeggen afkomstig was van zijn zuster. Diezelfde avond wist hij te ontsnappen, maar werd uiteindelijk de volgende ochtend toch gegrepen nabij de Moosdijk. Bij deze tweede arrestatie kreeg de vorster de hulp van Abraham Bartels, Jan Willem Lambers en Peter Peter Eimbers, allen uit Liessel. Zij kregen later een premie omdat ze de boef gevangen hadden. Drossaard Pero de Cassemajor ontving een premie van 100 gulden voor de ter dood veroordeelde.