Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Pietje Koolen-bos: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
Het Pietje Koolen-bos ligt ingeklemd tussen de [[Merlenbergseweg]] en de [[Ommezwanksedijk]] en werd vooral bekend om haar recreatieve functie. Het bos was vernoemd naar Pietje (Petronella) Koolen, de echtgenote van [[Antonie Munsters (1849-1919)]], die haar hele leven aan de rand van dit bos woonde. | Het Pietje Koolen-bos ligt ingeklemd tussen de [[Merlenbergseweg]] en de [[Ommezwanksedijk]] en werd vooral bekend om haar recreatieve functie. Het bos was vernoemd naar Pietje (Petronella) Koolen, de echtgenote van [[Antonie Munsters (1849-1919)]], die haar hele leven aan de rand van dit bos woonde. | ||
De wortels van het bos gaan terug tot de periode vóór de invoering van het kadaster in 1832. Tussen de Merlenbergseweg en de Ommezwanksedijk lag een brede strook gemeenschappelijk gebruikte grond. Aan de noordzijde van die 'brede weg' lag enkele particuliere percelen dennenbos (D 939 en D 944), eigendom van [[Lambertus Verreijt (1752-1813)|de weduwe van Lambert van Rijt]], een redelijk welgestelde boerin uit de [[Kulert]].<ref>[https://www.historischegeografiebrabant.nl/historische_geografie/minuutplan.php?gemeente=Deurne_en_Liessel Historische Geografie Brabant]</ref> Het dennenbos zal in de late 18e of vroege 19e eeuw zijn aangeplant. Het bos kwam later bij de kinderen van de weduwe Van Rijt terecht. | De wortels van het bos gaan terug tot de periode vóór de invoering van het [[kadaster]] in 1832. Tussen de Merlenbergseweg en de Ommezwanksedijk lag een brede strook gemeenschappelijk gebruikte grond. Aan de noordzijde van die 'brede weg' lag enkele particuliere percelen dennenbos (D 939 en D 944), eigendom van [[Lambertus Verreijt (1752-1813)|de weduwe van Lambert van Rijt]], een redelijk welgestelde boerin uit de [[Kulert]].<ref>[https://www.historischegeografiebrabant.nl/historische_geografie/minuutplan.php?gemeente=Deurne_en_Liessel Historische Geografie Brabant]</ref> Het dennenbos zal in de late 18e of vroege 19e eeuw zijn aangeplant. Het bos kwam later bij de kinderen van de weduwe Van Rijt terecht. | ||
Begin 20e eeuw eindigde de jaarlijkse schoolreis van de schoolgaande jeugd in Zeilberg bijna altijd in het Pietje Koolen-bos. Met brood, limonade en snoep in de pukkel ging men naar school voor de schoolreis. Ver voerde de reis niet, het was op een steenworp afstand van de school, maar menig kind ervoer de tocht naar het Pietje Koolen-bos als een wereldreis. | Begin 20e eeuw eindigde de jaarlijkse schoolreis van de schoolgaande jeugd in Zeilberg bijna altijd in het Pietje Koolen-bos. Met brood, limonade en snoep in de pukkel ging men naar school voor de schoolreis. Ver voerde de reis niet, het was op een steenworp afstand van de school, maar menig kind ervoer de tocht naar het Pietje Koolen-bos als een wereldreis. | ||
Huidige versie van 6 aug 2023 om 19:34
Het Pietje Koolen-bos is een bosperceel in Zeilberg dat tot het eind van de 20e eeuw vooral in gebruik was als een recreatiebos.[1]
Het Pietje Koolen-bos ligt ingeklemd tussen de Merlenbergseweg en de Ommezwanksedijk en werd vooral bekend om haar recreatieve functie. Het bos was vernoemd naar Pietje (Petronella) Koolen, de echtgenote van Antonie Munsters (1849-1919), die haar hele leven aan de rand van dit bos woonde.
De wortels van het bos gaan terug tot de periode vóór de invoering van het kadaster in 1832. Tussen de Merlenbergseweg en de Ommezwanksedijk lag een brede strook gemeenschappelijk gebruikte grond. Aan de noordzijde van die 'brede weg' lag enkele particuliere percelen dennenbos (D 939 en D 944), eigendom van de weduwe van Lambert van Rijt, een redelijk welgestelde boerin uit de Kulert.[2] Het dennenbos zal in de late 18e of vroege 19e eeuw zijn aangeplant. Het bos kwam later bij de kinderen van de weduwe Van Rijt terecht.
Begin 20e eeuw eindigde de jaarlijkse schoolreis van de schoolgaande jeugd in Zeilberg bijna altijd in het Pietje Koolen-bos. Met brood, limonade en snoep in de pukkel ging men naar school voor de schoolreis. Ver voerde de reis niet, het was op een steenworp afstand van de school, maar menig kind ervoer de tocht naar het Pietje Koolen-bos als een wereldreis.
Verstoppertje spelen tussen de bomen en struiken, de oudsten imiteerden Robin Hood of speelden soldaatje, terwijl de kleinsten zich vermaakten in het stuifzand midden in het bos. Als er iemand een bal had meegebracht werd er ook wel eens een partijtje voetbal gespeeld. Aan het eind van de dag keerden de kinderen met de pukkel gevuld met dennenappels en de schoenen vol zand weer voldaan terug naar huis.
Met de komst van de pretparken en de vele andere recreatiemogelijkheden heeft het Pietje Koolen-bos in Zeilberg haar aantrekkingskracht als schoolreisbestemming verloren. Voor veel Zeilbergers blijven de herinneringen aan de schoolreisjes naar het Pietje Koolen-bos levend.
Bronnen, noten en/of referenties
|