Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Zeilbergsestraat 92: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
{{appendix}} | {{appendix}} | ||
[[categorie:adres]] | [[categorie:adres|Zeilbergsestraat 092]] | ||
Versie van 17 jun 2023 21:34
Zeilbergsestraat 92 is een adres in Deurne.
Johannes van Ooij (1878-1950) liet rond 1914 op een perceel weiland aan de Zeilbergsestraat een nieuw huis bouwen. Kadastraal kreeg dit de aanduiding D 1743, de aanduiding die het ook als weiland al had. Het niet-bebouwde deel van het perceel werd voortaan als bouwland gebruikt. Het huis kreeg B.209a als adres, met een -a als toevoeging omdat het na de hernummering van 1914 tussen al bestaande huizen werd tussengevoegd. Al rond 1922 deed hij het perceel met huis van de hand.[1]
Koper was Petrus Weerts (1878-1954), net als Van Ooij spoorwegbeambte. Hij liet rond 1928 een tweede huis op het perceel bouwen, het latere Zeilbergsestraat 90. Dat nieuwe huis verkocht hij vervolgens. Het perceel werd daarvoor gesplitst. Het oude huis, dat Weerts behield, werd D 2066, het nieuwe huis, dat verkocht werd, werd D 2067. Bij het oude huis werd rond 1931 een werkplaats bijgebouwd. Weerts verhuurde het huis in 1930 aan L. Sleegers, mogelijk Lambertus Sleegers (1876-1963). Het huis had toen D.233 als adresaanduiding, en veranderde vervolgens naar Zeilbergschestraat Z.271. Rond 1948 bracht hij het in de Ruilverkaveling "Deurne" in, waarna hij het perceel als L 177 terugkreeg. Rond 1954 werd de boedel van de overleden Weerts verdeeld.[2] Rond die tijd bewoonde Theodorus Elbers het huis.
Zijn jongste zoon, de metselaar Sjaak Weerts, werd de nieuwe eigenaar én bewoner van het huis, dat inmiddels het adres Zeilbergsestraat 92 had gekregen. Door de verkoop van enige grond aan de gemeente veranderde de kadastrale aanduiding rond 1964 naar L 1633. Rond 1972 werd de boedel verdeeld, na de dood van zijn eerste vrouw.[3] Hijzelf werd toen enig eigenaar, en verkocht het huis rond 1979 aan zijn kinderen, met het recht het pand te blijven bewonen. Die situatie bleef tot na 1989 bestaan.[4]
Vóór 2009 werd het oude huis afgebroken en door een nieuw huis, opnieuw met een mansardedak, vervangen.
Bronnen, noten en/of referenties
|