Sint-Willibrordusput

foto collectie Peter Vink

De Sint-Willibrordusput (Willibrordusput, Wilbertsput) is vanouds een grenspunt tussen Deurne en Meijel. Ten zuiden daarvan staat op Meijels grondgebied een stenen aandenken aan dat grenspunt.

De Sint-Wilbertsput tussen de Neerkant en Meijel was volgens overlevering een door de Germanen gebruikte bron, die in het begin van de 8e eeuw door Sint-Willibrordus als doopput zou zijn gebruikt. Het water is mineraalachtig en werd tot in het begin van de 20e eeuw tegen oogziekten aangewend. Het putje werd in 1325 voor het eerst vermeld bij de uitgifte van de gemeenschappelijke gronden door de hertog van Brabant aan de inwoners van Deurne, terwijl het in 1367 genoemd werd als grenspunt van de gemene gronden van de inwoners van Asten gelegen op Luttel Meijel. Het punt markeert tevens de provinciegrens tussen Noord-Brabant en Limburg.

In 1548 werd bij ‘Sint Wilbordts Putte staende in seecker velt bij eene eijcke’ tussen Meijel, Deurne en Asten een grenssteen geplaatst, welke in 1761 vervangen werd door een van Naamse steen, die aan de ene zijde de leeuw van de Zeven Geünieerde Provinciën draagt (waartoe Brabant behoorde) en aan de andere zijde de Oostenrijkse adelaar van Opper-Gelre (waartoe Meijel toen behoorde), waarvan men nu nog een replica aantreft. Rond 1900 vond men de bron opnieuw terug, waaromheen toen op initiatief van de Meijelse pastoor Wouters de nog bestaande put met dak werd gebouwd.

Afbeeldingengallerij

• Opnames van 1 februari 2004
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Bronnen, noten en/of referenties In 1899 verscheen in De Zuid-Willemsvaart een artikel over het St. Wilberts-Putje op den Neerkant, door H. N. Ouwerling. Heemkundevereniging Medelo Meijekl - Sint Wilbertsput en Luttel Meijel