Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis Vanaf 1 januari 2025 wordt dat Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand. |
Wilhelmus Laurentius van Lieshout (1925-1994): verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Infobox persoon | naam = Broeder Willy van Lieshout | foto = | tekst = | volledige naam = Wilhelmus Laurentius van Lieshout | roep...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 35: | Regel 35: | ||
{{appendix}} | {{appendix}} | ||
{{DEFAULTSORT:Lieshout,Wilhelmus Laurentius}} | |||
[[categorie:Van Lieshout|Wilhelmus Laurentius]] | |||
[[categorie:geestelijke]] | |||
[[categorie:broeder]] | |||
[[categorie:portier]] |
Versie van 25 mrt 2021 11:57
Broeder Willy van Lieshout | ||
Persoonsinformatie | ||
Volledige naam | Wilhelmus Laurentius van Lieshout | |
Roepnaam | Willy | |
Geboorteplaats | Helenaveen | |
Geboortedatum | 30 augustus 1925 | |
Overl.plaats | Bavel | |
Overl.datum | 19 december 1994 | |
Beroep(en) | geestelijke, broeder, portier |
Wilhelmus Laurentius (Willy) van Lieshout (1925-1994) was een in Helenaveen geboren geestelijke.
Willy was de jongste zoon van tuinier Henricus van Lieshout (1883-1967) en Anna Maria Hendrica Kartner (1887-1954).
Hij legde de gelofte af in de Congregatie van de Heilige Harten op 25 september 1947 te Bavel en werd benoemd voor het klooster in Valkenburg waar hij tot 1963 werkzaam was. Daarna vertrok hij naar Bavel waar hij - behalve in de periode 1967-1968 in de communiteit van Sint-Oedenrode - tot zijn dood werkzaam zou blijven.
Van 1977-1985 was hij lid van de huisraad. Hij maakte zich verdienstelijk in de administratie en huishoudelijke taken. Maar de meeste mensen hebben hem leren kennen als portier en telefonist van het klooster.
Hij deed dit werk graag, het voldeed aan zijn behoefte om van alles op de hoogte te zijn. Het voldeed vooral aan zijn behoefte om contact te hebben met mensen. Hij vervulde dit ambt zoveel jaren omdat hij het goed deed. Hij beschikte over een aangeboren hoffelijkheid en was daardoor een waardig representant van het klooster. Wie hem trof aan de telefoon of aan de deur, voelde dat hij welkom was. En zijn bijna angstvallige netheid en nauwkeurigheid stonden er borg voor dat ook het vervolg van de ontvangst verliep "zoals het hoorde".
Zijn ervaring tijdens de oorlog hadden hem psychische wonden gebracht, maar hij wist de littekens ervan te aanvaarden zoals hij later de lichamelijk gevolgen van zijn ziekte en een ongeluk accepteerde.
Hij was nooit sterk van gezondheid, maar het laatste jaar ging hij snel achteruit.
Hij werd begraven op het kloosterkerkhof in Bavel. [1]
Bronnen, noten en/of referenties
|