Levensschool De Peel

Links achter de meisjes-ulo aan de Kruisstraat is hier het gebouw De Schuur aan de Flemingstraat, waarin Levensschool De Peel tot 1974 gehuisvest was, nog zichtbaar.

Het beeld dat Jan van Gemert in augustus 1972 ontwierp voor de levensschool

De Deurnese Levensschool, een soort school als de Mater Amabilisschool voor de meisjes, werd in 1955 opgericht met de bedoeling de leerlingen wegwijs te maken in de maatschappij.

Algemeen

De pedagoog prof. dr. Nic. Perquin was de geestelijke vader en de stimulator van de levensschool op landelijk niveau. De leiding van de Katholieke Arbeidersjeugd (KAJ) volgde zijn denkbeelden en vanuit de Kajotters werd het vormingswerk voor werkende jongeren gestalte gegeven. Als gevolg daarvan werd op 5 oktober 1955 de Levensschool De Peel Deurne opgericht, aanvankelijk als avondschool, drie avonden per week, en vanaf 1960 als dagonderwijs.

Vanaf het begin was Louis van de Burgt schooldirecteur. Op verzoek van pastoor Van Dinter nam frater Maurits, met toestemming van frater superior, als secretaris zitting in het schoolbestuur.

In 1955 werd de leerplicht verlengd en mochten jongens pas vanaf veertien jaar fulltime gaan werken. Voor meisjes gold dat toen nog niet. Daarom was de eerste doelgroep jongens die na het lager onderwijs geen verdere studie volgden maar direct in het arbeidsproces terecht kwamen. De wet bepaalde dat zij één dag per week naar school moesten. Hierin voorzag de in februari 1955 opgerichte katholieke levensschool. De jongens leerden hier geen vak, maar werden door cursussen en andere activiteiten wegwijs gemaakt in de maatschappij. Daarnaast had de school een sociale functie.

De opzet was dat de werkende jongens gedurende één dag of een halve dag per week de levensschool bezochten. In het begin was dat geheel op vrijwillige basis. Het kostte daarom heel wat overredingsvermogen om de werkgevers te overtuigen van het nut van een dergelijke vorming, maar uiteindelijk zagen ook zij in dat niet alleen hun jonge werknemer gebaat was bij een bredere ontwikkeling maar ook hun bedrijf.

De opleiding was inderdaad breed. De levensschool bood een lesprogramma met maatschappelijke vorming en oriëntatie, culturele vorming, levensbeschouwing, handenarbeid en sport, met name judo.

Tegelijk met de verhoging van de leerplicht tot vijftien jaar en vervolgens tot zestien jaar werd de partiële leerplicht ingevoerd. Dat betekende dat jongens van vijftien jaar wel mochten werken, maar verplicht waren om één dag per week scholing of vorming te volgen. Het vormingswerk is daardoor na verloop van tijd opgegaan in het kort middelbaar beroepsonderwijs (KMBO).

De levensschool werd bij de start gevestigd aan de Muggenhoek in een gebouw dat in het dagelijks spraakgebruik De Schuur werd genoemd. In augustus 1974 verhuisde de levensschool naar het Vormingscentrum De Vreemol in de wijk Koolhof.

In 1976 werd door de stichtingsbesturen van Levensschool De Peel en Jongerencursus een tevergeefse poging ondernomen om deze beide instituten samen te voegen. De fusie mislukte vanwege een fundamenteel verschil van inzicht met betrekking tot de bestuursstructuur. Hierover werden in de Tweede Kamer nog vragen gesteld door het PSP-kamerlid Bram van der Lek aan minister Van Kemenade. Volgens de suggestieve vraagstelling van het kamerlid zou de inspecteur van het onderwijs daarbij een kwalijke rol hebben gespeeld door in een rapport niet alleen onjuiste gegevens te vermelden, maar op grond daarvan ook weinig voor de hand liggende conclusies te trekken zonder ook maar één vormingswerker gehoord te hebben. Deze mislukte fusie eindigde in de opheffing van zowel de levensschool als de Jongerencursus.

Bronnen, noten en/of referenties