Leonardus Franciscus van Ooij (1913-1977)

Leonardus Franciscus van Ooij
Foto beschikbaar gesteld door Annelies de Vos-van Ooij
Persoonsinformatie
Volledige naam	Leonardus Franciscus van Ooij
Roepnaam	Leo
Geboorteplaats	Deurne
Geboortedatum	19 oktober 1913
Overl.plaats	Nijmegen
Overl.datum	24 september 1977
Partner(s)	Henrica Maria Wouters (1919-2007)
Beroep(en)	stationschef

Het prachtige oude stationsgebouw waar stationschef Leo van Ooij en zijn gezin lange tijd woonden.
Foto: collectie Frans Gloudemans

]]

Leonardus Franciscus (Leo) van Ooij (1913-1977) was ongeveer een halve eeuw spoorwegbeambte waarvan gedurende twintig jaar als stationschef in Deurne.

Leo was een zoon van Hendricus van Ooij en Francisca van de Mortel (1875-1968). Hij leerde kort na de oorlog Riek Wouters (Deurne 2 januari 1919 - Arnhem 25 juni 2007), dochter van Johannes Henricus Wouters (1882-1958) en Johanna Elisabeth van den Hurk (1883-1954), kennen en ze trouwden in 1948. Ze kregen drie kinderen:

1. Henk,
2. Annelies,
3. Franca,

Na hun huwelijk woonden ze aanvankelijk eerst in bij zijn moeder, Vlierdenseweg 6 in de Sint-Jozefparochie. Later verhuisden Leo en Riek naar het station in Deurne omdat hij, als opvolger van Adrianus de Groot (1896-1978), een aanstelling kreeg als stationschef. Zij namen hun intrek in de dienstwoning op de bovenverdiepingen van het monumentale stationsgebouw. In die tijd had hij de leiding over een personeelsbestand van vijftien mensen. Onder zijn supervisie geschiedde het in- en uitrangeren van goederenwagons op het rangeerterrein, werden de wissels bediend en de kaartjes verkocht en geknipt.

Voor en vlak na de Tweede Wereldoorlog nam het goederenvervoer een belangrijke plaats in bij de spoorwegen. Deurne was het centrum van de Peel, die stro voortbracht, bestemd voor het buitenland. Mijnhout afkomstig uit de Ripse bossen dat per trein werd vervoerd naar de mijnen tbv de Steenkoolwinning in Limburg, en met name ook turf dat middels het spoorwegennet tot overal in den lande werd uitgestrooid.

Goederentreinen konden in die tijd op het rangeerterrein in Deurne op een zijspoor gezet worden om goederenwagons via het goederen los- en laadstation te laden en te lossen. Het goederenvervoer maakte toen van Deurne binnen het peelgebied een bloeiend handelscentrum .

Een van de gevolgen van het wegvallen van het goederentransport in Deurne was voor stationschef Leo van Ooij een vereenvoudiging van zijn leidende taak. Het personeelsbestand werd teruggebracht tot acht en toen de Nederlandse Spoorwegen een verdere modernisering en automatisering doorvoerde zelfs tot zes. Deze automatisering betrof met name de beveiliging van de spoorwegovergangen en de bediening van de wissels.

Leo van Ooij was twintig jaar stationschef in Deurne en ook een aantal jaren in Horst. Deze functie kwam te vervallen toen de Spoorwegen de rayons invoerde en de zaken in Deurne vanuit Eindhoven door een rayonchef liet regelen.

In zijn nieuwe functie heeft Leo van Ooij in verschillende steden in Nederland aan spoorwegpersoneel cursussen gegeven. Hij gaf les in veiligheidsvoorschriften, wettelijke bepalingen en goederen- en reizigers voorschriften. Informatrices en conducteurs werden door hem opgeleid.

Hij bleef met zijn gezin in Deurne wonen en was in het verenigingsleven ondermeer actief als voorzitter van de Jeugd Natuurwacht en van het parochieel missiecentrum.

Op Koninginnedag 1971 kreeg hij voor zijn langdurige en bijzondere verdiensten voor de gemeenschap de Eremedaille in goud in de Orde van Oranje-Nassau .