Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Erik Gerardus Franciscus van Lieshout (1968): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
(Extern links geven 404 error) |
||
| (2 tussenliggende versies door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 28: | Regel 28: | ||
*Prix de Rome, tweede prijs (1999) | *Prix de Rome, tweede prijs (1999) | ||
*Wim Izaks Prijs, Kunstcentrum Diepenheim (1996) | *Wim Izaks Prijs, Kunstcentrum Diepenheim (1996) | ||
== Publicaties == | == Publicaties == | ||
| Regel 37: | Regel 35: | ||
* 2007. ''Erik van Lieshout'' Ali Subotnick, Erik van Lieshout, UCLA at the Armand Hammer Museum of Art and Cultural Center (Los Angeles) | * 2007. ''Erik van Lieshout'' Ali Subotnick, Erik van Lieshout, UCLA at the Armand Hammer Museum of Art and Cultural Center (Los Angeles) | ||
Hij maakte een film over het boerenbedrijf in Deurne, waarbij hij een tijd lang in de Peel en op [[Riet 3]] woonde. ''Van wie is het land'' en ''waar gaat het naartoe'' waren kernvragen van de film. | |||
== Literatuur == | == Literatuur == | ||
Huidige versie van 29 jul 2024 om 20:36
| Erik van Lieshout | ||
 Collectie Spaarnestad, foto Ronald Hoeben | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Erik Gerardus Franciscus van Lieshout | |
| Roepnaam | Erik | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 15 januari 1968 | |
| Beroep(en) | beeldend kunstenaar | |
Erik Gerardus Franciscus (Erik) van Lieshout is een in Deurne geboren succesvol en veelbesproken beeldend kunstenaar.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Van Lieshout was een zoon van maatschappelijk werkers die een boerderij in Zeilberg bewoonden, en was in zijn jeugd lid van de Harmonie in Zeilberg. Daarna verhuisde het gezin naar Deurne, omdat de boerderij werd afgebroken. Hij doorliep de kunstacademie in 's-Hertogenbosch (1987-1990). Hij studeerde van 1990 tot 1992 aan de Ateliers '63 in Haarlem en startte daarna een carrière als beeldend kunstenaar.
Zijn werk is vaak provocerend of heeft tot doel het onderwerp te ontwrichten.[1] Hij woonde 15 jaar in Rotterdam, vanaf 2008 in Keulen en sinds 2010 weer in Rotterdam. Hij won meerdere belangrijke kunstprijzen. In 1996 kreeg hij bijvoorbeeld de Wim Izaksprijs en in 1999 de Prix de Rome..[2]
Hij maakt schilderijen, collages, tekeningen, installaties en videofilms. Hij werd bij een breder publiek bekend met tekeningen van de later vermoorde politicus Pim Fortuyn. Van Lieshout had solotententoonstellingen in o.a. Keulen, Zürich, Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam en het Groninger Museum. Zijn werk bevindt zich in internationale collecties van musea en verzamelaars. Hij werd in 2003 geselecteerd voor de Nederlandse inzending van de Biënnale in Venetië.
In het boek "Erik van Lieshout: Naughty by Nature" wordt hij als volgt omschreven: 'Seks en geweld zijn favoriete thema’s: ranzige stereotypen worden niet geschuwd. Schilderijen van Arabieren in naaiateliers, orthodoxe joden in de metro, geamputeerde ledematen, een bloeddoorlopen oog en een jongetje met een enorm pistool - ze maken Erik van Lieshout tot de Eminem van de beeldende kunst, een grofgebekte angry young man [...].'
Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]
- Dolf Henkes Prijs (2006)
- Jordaan – van Heek Prijs (2004)
- Prix de Rome, tweede prijs (1999)
- Wim Izaks Prijs, Kunstcentrum Diepenheim (1996)
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
- 1996. Gijs Frieling, Erik van Lieshout, Beth Namenwirth. Sipke Huismans.
- 2002. Naughty by nature: not because I hate you. Erik van Lieshout, Catrin Backhaus, Groninger Museum.
- 2006. This can't go on (stay with me!). Museum Boijmans Van Beuningen (Rotterdam, Netherlands), Kunsthaus Zürich.
- 2007. Erik van Lieshout Ali Subotnick, Erik van Lieshout, UCLA at the Armand Hammer Museum of Art and Cultural Center (Los Angeles)
Hij maakte een film over het boerenbedrijf in Deurne, waarbij hij een tijd lang in de Peel en op Riet 3 woonde. Van wie is het land en waar gaat het naartoe waren kernvragen van de film.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Bert Beulens – Deurnese Diamanten Cultureel erfgoed uit de Peel. Deurne 2009 blz. 117-118
Referenties
|