Theodorus Martens (1828-1915)

Theodorus Martens
Persoonsinformatie
Volledige naam	Theodorus Martens
Roepnaam	Dorus
Geboorteplaats	Deurne
Geboortedatum	17 februari 1828
Overl.plaats	Deurne
Overl.datum	24 november 1915
Partner(s)	Hendrina Koolen (1829-1912)
Beroep(en)	wever, landbouwer

Theodorus Martens (1828-1915) was wever en landbouwer in Deurne op het adres Wasberg A.44, later A.42, het huidige adres Voortseweg 20.

Theodorus was een zoon van Deurnese dagloner Johannes Martens (1783-1832) en Petronella Manders (Deurne 1786-1849).

Hij huwde op 17 juli 1852 in Deurne met Hendrina (Cathrina) Koolen, (Deurne 22 april 1829 - Deurne 26 november 1912). Zij was een buitenechtelijke dochter van Wilhelma Coolen (1789-1868), die bij de geboorte van haar kind weduwe was van Hendrik Dannenberg.

Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:

1. Maria Anna, (Deurne 28 mei 1854 - Deurne 8 augustus 1854).
2. Maria Anna (Marianne), (Deurne 30 juli 1855 - Deurne 16 december 1927). Zij huwde met Antonius van den Broek (1855-1928).
3. Antonia (tweeling), (Deurne 25 februari 1859 - Deurne 26 januari 1909). Zij was landbouwster en bleef ongehuwd.
4. Antonius (tweeling), (Deurne 25 februari 1859 - Deurne 22 mei 1907). Hij was veenarbeider en bleef ongehuwd.
5. Peter, (Deurne 22 augustus 1862 - Deurne 18 januari 1896). Hij bleef ongehuwd. Hij werkte tussen 1885 en 1885 als dienstknecht in Gemert en Bakel. Bij zijn overlijden was hij dienstknecht bij de ongehuwde kinderen van Johannes Wilhelmus van Gogh (1807-1895).
6. Wilhelmus, (Deurne 21 juli 1865 - Deurne 7 augustus 1944). Hij huwde met Petronella van Deursen (1868-1954).

Op 17 oktober 1907 liet het echtpaar voor de notaris in Asten hun testament maken. Dat gebeurde opnieuw op 8 november 1909, deze keer ten overstaan van de Deurnese notaris De Leeuw. De erflaters lieten in hun testament opnemen dat de langstlevende levenslang het vruchtgebruik van de nalatenschap mocht hebben en dat hun jongste zoon Willem, bij wie ze inwoonden, vooraf een legaat van tweehonderd gulden zou ontvangen.

Op 15 februari 1910 liet Theodorus Martens zijn testament bij notaris De Leeuw opnieuw wijzigen. Deze keer werd zoon Willem tot enige erfgenaam verklaard, wel met de verplichting om binnen drie maanden na zijn overlijden vijftig gulden uit te keren aan zijn dochter Marianne.

Van het gouden feest werd breedvoerig verslag gedaan in De Zuid-Willemsvaart van 23 juli 1902:

Deurne. Verleden Zondag herdachten Theodorus Martens en zijne echtgenoote alhier den dag, waarop zij vijftig jaar geleden door den band des huwelijks vereenigd elkander trouw zwoeren en lief en leed met elkander besloten te deelen. De buurt had zich niet onbetuigd gelaten, het huisje was met groen en bloemen versierd, terwijl op den weg naar de kerk een vijftal prachtige eerebogen prijkten met toepasselijke opschriften, allen even hartelijk en welgemeend en getuigend van de deelneming in hunne vreugd en de beste wenschen inhoudend.
Eene dorre opsomming van al die opschriften wil ik niet geven, alleen laat ik hier volgen dat uit den eereboog op de steenen brug.
De Walsberg roept U juichend toe;
Zingt U het danklied tegen!
Leef Dorus en Cathrina lang!
Geniet Gods besten zegen.
In een landauer, waarin ook eenige bruidjes hadden plaats genomen, werden de jubilarissen naar de kerk gebracht, terwijl de fanfare hen te gemoet was gegaan, om hen onder de welluidendste tonen naar de kerk te begeleiden.
Na afloop der H. Mis, werden zij onder begeleide van de fanfare en gevolgd van eene groote partij belangstellenden weer huiswaarts gebracht. Daar gekomen zijnde nam de President der fanfare, de heer K. Laan, het woord om de jubilarissen èn in zijne hoedanigheid van President der Fanfare, èn als burgemeester namens de aanwezigen de hartelijkste gelukwenschen op dezen voor hen zoo schoonen dag toe te voegen, en hij sprak den wensch uit, dat eenmaal de gouden huwelijkskroon zou moeten wijken voor de diamanten.
De bruidegom dankte daarna in hartelijke woorden. Een driemaal: Lang zullen zij leven! werd aangeheven en door al de aanwezigen met instemming begroet. Daarna nam een der bruidjes, de jeugdige Catharina Meulendijks het woord,en wenschte in een toepasselijk versje het gouden huwelijkspaar alle heil en zegen. De fanfare speelde nog een paar aardige stukjes, waarna het publiek zich verwijderde en de jubilarissen in den familiekring den schoonen dag in vroolijkheid vierden.
Het gouden paar ook onze beste wenschen.

De wens van burgemeester Laan kwam uit: het echtpaar Martens-Koolen mocht op 17 juli 1912 haar zestigjarig huwelijksfeest vieren.

In De Zuid-Willemsvaart van 24 juli 1912 werd een nog uitgebreider verslag gegeven:

DEURNE. Het diamanten huwelijksfeest van het echtpaar Th. Martens-Koolen, is ll. Zondag op plechtige wijze en onder de belangstelling van heel Deurne, gevierd. Voor de Hoogmis werden de Jubilarissen met bruidjes per rijtuig afgehaald, begeleid door de fanfare ; na de Hoogmis werd hen op dezelfde wijze uitgeleide gedaan naar den Walsberg. De weg naar de kerk was als bezaaid met erebogen. Zelfs in 't Haageind wedijverde men daags te voren in het aanbrengen van sparregroen, guirlandes en bloemen. In den sierlijken boog nabij de Aa-brug prijkte een schild met de volgende regels:
Treedt allen door deze eerepoort,
Wie gij ook zijn moogt, arm of rijken;
Richt uw schreên naar Martens heen,
Om 't waardig paar de hand te reiken.
Met blijdschap werd „de Stad gewaar,
Dat iedereen mee feest wou vieren,
En elkeen ook zijn bijstand bood,
Voor 't diamanten paar te sieren.
In den Walsberg waren nog een drietal aardige bogen opgericht, waarop wij de volgende toepasselijke opschriften lazen:
De Walsberg brengt U zijne hulde,
U, diamanten Huwelijkspaar;
De heele "stad", 't zij arme of rijke,
Wenscht U nog menig heilvol jaar!
Waar allen heden zich vereenden
Voor Dorus' Diamanten feest,
Daar willen wij niet achterblijven
En doen wij mee van minst tot meest.
Wij bouwden hun deez' boog ter eere
En strengelen bloemen door elkaar,
Om 't zeldzaam plechtig feest te vieren
Van 't eerbiedwaardig huwelijkspaar.
Zestig volle huwelijksjaren
Hield Gods goedheid U te saam ;
Looft dus op het feest van heden
Dankbaar 's Heeren heil'gen naam..
Aan de nederige woning der Jubilarissen stond wel de schoonste eerepoort. Hierop waren de volgende regels aangebracht:
Eenvoud zetelt in deez' woning',
Maar Gods zegen heerscht er in;
Want de Gever van al 't goede
Hield U saam in vrome min,
Hield U zestig jaar vereenigd
Door den echtelijken band,
Zal U leiden, — 't is ons bede,
Eens naar 't beter Vaderland !
In den namiddag was de toeloop van belangstellenden en nieuwsgierigen zoo verbazend groot, dat in den Walsberg! alle wegen als 't ware versperd waren ; waar men ging of stond, 't was overal één aaneengesloten menschendrom. De feestcommissie stelde Dorus eene flinke som geld ter hand, alsmede een spaarbankboekje, waarvan Dorus naar behoefte kan gebruik maken. Voor deze ondersteuning in hun ouden dag, had de geheele gemeente hare vrijwillige bijdrage geschonken.
Was de 83-jarige diamanten bruid min of meer afgetobd, door de ongewone drukte van den feestdag, Dorus hield zich uitstekend, ondanks zijne 82 jaren en wist de ontelbaren, die hem, met of zonder stoffelijk bewijs hunner belangstelling, kwamen gelukwenschen, zoo goed te woord te staan. In de café's aldaar in de buurt, was het eveneens zoo stampvol, dat de bezoekers slechts gedeeltelijk konden bediend worden. Nog lange jaren zal dit hoogst zeldzaam feest voor de bewoners van den Walsberg, maar ook voor gansch Deurne, in aangename herinnering blijven voortleven.

Bronnen, noten en/of referenties