Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Zeilbergsestraat 7: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[File:Zeilbergsestraat 7 P1030734.jpg|thumb|350px|In september 2023.]] | |||
'''Zeilbergsestraat 7''' is een adres in Deurne. | '''Zeilbergsestraat 7''' is een adres in Deurne. | ||
Huidige versie van 14 sep 2023 om 20:18
Zeilbergsestraat 7 is een adres in Deurne.
Op een perceel bouwland aan de tegenwoordige Zeilbergsestraat, kadastraal bekend als E 1184, liet de spoorwegarbeider Franciscus Crooijmans (1880-1960) in 1930 een nieuw woonhuis bouwen. Hij verkocht het perceel met het huis in twee delen rond 1932.[1] Het gedeelte met het huis kwam toe aan de spoorwachteres Petronella van Wetten, weduwe van Johannes Janssen. Na hermeting werd haar deel van E 1184 kadastraal als E 2295, Peelklamp, bekend te staan. Rond 1935 liet ze het huis veilen.[2]
De nieuwe eigenaar was Petrus Johannes Manders (1903-1993), landbouwer, maar die verkocht het huis rond 1938 alweer.[3] Koper was de opperman Andreas Rooijackers (1910-1976), die het rond 1948 in de Ruilverkaveling "Deurne" inbracht. Hij kreeg het perceel aan de Schoolstraat als L 122, iets groter dan voorheen, weer terug. Rond 1956 liet hij het huis verbouwen, waarna er een hok bij stond. Rond 1962 werd een nieuwe berging gebouwd, en rond 1964 verkocht hij wat grond aan de straat aan de gemeente. Daardoor wijzigde de kadastrale aanduiding naar L 1627. Rond 1965 werd er een garage bijgebouwd, en rond 1967 een nieuwe berging. Rond 1969 verkocht Rooijackers andermaal grond aan de gemeente, waardoor de aanduiding naar L 2041 wijzigde. Rond 1971 werd het pand gedeeltelijk vernieuwd. Rond 1976 volgde tot slot de boedelscheiding tussen de erfgenamen Rooijackers.[4]
Andreas' zoon J.J.M. Rooijackers was de nieuwe eigenaar, en bleef dat tot na 1989.[5] Het pand is tegenwoordigd gepleisterd en geschilderd, waardoor van het oorspronkelijke karakter uit de jaren dertig niets meer te herkennen is. De hoofdvorm doet ook in de eerste plaats aan een naoorlogs woonhuis denken.
Bronnen, noten en/of referenties
|