Zeilbergsestraat 63-63a
Zeilbergsestraat 63-63a zijn twee adressen in Deurne.
De oude boerderij[bewerken | brontekst bewerken]
Op dit terrein stond al in 1832 een boerderij, in een gebied dat de Peelklamp genoemd werd. Op perceel E 312 aan de huidige Zeilbergsestraat stonden een huis, schuur en erf, 1070 m2 groot. Ze waren eigendom van Johannes van de Mortel (1799-1872), timmerman op het Kerkeind. Het huisadres was toen nog B.328. Van de Mortel verkocht zijn huis met land op 20 mei 1840.[1] Het ging om dertien percelen bouw- en weiland, groot 6 bunder 9 roeden 77 ellen, en enig ander land.Koper was Dirk Beijers, landbouwer in Deurne, met hem en zijn zoon Gerardus Beijers (1822-1872) als vruchtgebruikers. Hij behield de percelen tot de boedelscheiding rond 1863.[2]
Erfgenamen waren Johannis Beijers (1833-1913) cum suis. Rond 1876 werden de bezittingen verdeeld tussen de erfgenamen van zijn vader.[3] Het kadastraal perceel E 312, met als huisadres B.104, kwam in handen van drie kinderen van Johannis. Rond 1881 lieten zij bijbouwen, waarna huis, schuur, stal en erf kadastraal bekend werden als E 1571. Rond 1917 werd de boedel van de drie gezamenlijke kinderen gescheiden.[4] Huis, stal, schuur, schop en erf bleven toch in handen van meerdere van de broers en zussen Beijers. Theodorus Beijers bracht het erf rond 1948 in de Ruilverkaveling "Deurne" in, en kreeg het als L 107 terug. Rond 1950 werd de boerderij verkocht.[5]
Koper was landbouwer Hendrikus Silvester Relou (1907), afkomstig uit Bakel. In eerste instantie verhuurde hij het aan Antonius van Dinter (1906-1976). Het huisadres was toen Z.258, voorheen D.221. Op het erf, vanaf 1955 bekend als Zeilbergsestraat 63, liet hij rond 1957 twee hokken bouwen. Rond 1964 verkocht hij een stukje grond aan de gemeente, en rond 1970 en rond 1971 aan enkele particulieren. Daardoor veranderde de kadastrale aanduiding naar L 1600 en L 2085. Rond 1971 werd de oude boerderij afgebroken en een nieuwe blok van twee woningen gebouwd. De boerderij stond haaks op de weg, over het huidige perceel Zeilbergsestraat 63.
Twee woningen[bewerken | brontekst bewerken]
Relou werd bewoner van Zeilbergsestraat 63a, kadastraal voortaan bekend als L 2144. De andere helft - op de plek van de boerderij - werd verkocht. Rond 1977 werd de boedel van Relou gescheiden.[6] Koper was zijn zoon H.F. Relou, met recht van gebruik en bewoning voor zijn ouders, tot na 1989.[7]
De andere helft van de blok van twee, Zeilbergsestraat 63, werd gekocht door gemeenteambtenaar Th.F.A. Mennen. Rond 1973 liet hij er een garage bij bouwen; het perceel kwam bekend te staan als L 2143.[8]
Bronnen, noten en/of referenties
|