Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis Vanaf 1 januari 2025 wordt dat Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand. |
Peter de Cassemajor (1679-1745)
| Peter de Cassemajor | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Peter de Cassemajor | |
| Roepnaam | Pero | |
| Geboorteplaats | 's-Hertogenbosch | |
| Geboortedatum | 14 februari 1679 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 8 augustus 1745 | |
| Partner(s) | Joanna Catharina Muller | |
| Beroep(en) | notaris, schout, secretaris | |
Peter (Pero) de Cassemajor (1679-1745) was van 1719 tot 1745 drossaard van Deurne.
Pero was een zoon van Johan de Cassemajor en Christina Muijswinkel. Hij was een broer van Johan de Cassemajor, diens voorganger als drossaard van Deurne van 1710 tot 1719.
Uit zijn huwelijk met Joanna Catharina Muller werden zes kinderen geboren:
- Johanna Laurentia, ('s-Hertogenbosch, 31 oktober 1702).
- Cornelia Josina, ('s-Hertogenbosch, 14 december 1704).
- Christina Cornelia, ('s-Hertogenbosch, 24 april 1707 - Helmond, 14 februari 1743). Zij huwde met Joannes Cassemajor.
- Samuel, ('s-Hertogenbosch, 11 januari 1709). Hij huwde met Joanna Margareta Kalff.
- Isak, ('s-Hertogenbosch, 17 oktober 1710).
- Urselina Philippina, ('s-Hertogenbosch, 11 januari 1715 - Deurne, 27 februari 1748). Zij huwde met Hendrik Sluiter. Zij waren de grootouders van de bekende dominee Stephanus Hanewinckel.
Pero de Cassemajor was aanvankelijk notaris te 's-Hertogenbosch.
In 1715 schoot hij zich tot koning van het Deurnese Sint Jorisgilde. Het toen gemaakte schild wordt nog door het gilde bewaard.
In 1720 volgde hij zijn broer Johan de Cassemajor op als drossaard en secretaris van Deurne. Op 20 september 1720 legde hij, ten overstaan van Willem van Persijn, president van de Raad van Brabant, de benodigde eed af. Dat ambt bleef hij tot zijn dood in 1745 bekleden.
In september 1729 wist hij voor zijn zoon Samuel het beneficie van het altaar van de H. Marie en Sint Barbara in de kerk van Deurne te verwerven. In april 1730 werd aan de rentmeester van de geestelijke goederen, die alle kerkelijke inkomsten en uitgaven beheerde, opdracht gegeven om de daaraan verbonden inkomsten uit te betalen.[1]
Rond 1730 kocht hij het Klein Kasteel, waarop hij met zijn gezin ging wonen.
Op 28 april 1738 kocht hij voor 1000 gulden de Vlierdense Kerkhofhoeve. Het eeuwenoude bezit van het klooster Binderen, dat na de Vrede van Munster beheerd werd door de rentmeester der geestelijke goederen, ging daarmee definitief over in particuliere handen.[2]
De Cassemajor liet de hoeve in 1739 aanzienlijk verbouwen.
Deze hoeve was van eigenaar gewisseld op voorwaarde dat in plaats van een eenmalige betaling van de koopsom er eeuwigdurend jaarlijks een erfpacht van 40 gulden moest worden betaald. Toen na zijn overlijden zijn kinderen de nagelaten erfgoederen wilden verdelen, dienden zij in november 1745 bij de Raad van State een verzoek in om deze erfpacht alsnog te mogen lossen met de koopsom van 1000 gulden. Het verzoek werd door deze instantie doorgestuurd voor advies aan de thesaurier-generaal De la Bassecour.
De Kerkhofhoeve kwam in handen van zijn schoonzoon Hendrik Sluiter.
Op 8 augustus 1744 overleed Pero de Cassemajor op het Klein Kasteel. Hij werd op 12 augustus 1744 in de grote kerk van Deurne begraven. Als drossaard en secretaris van Deurne werd hij opgevolgd door Antonie La Forme. Met zijn ongehuwde kleinzoon Isaac de Cassemajor, zoon van Samuel, stierf in 1837 het geslacht De Cassemajor uit.
| Bronnen, noten en/of referenties |