Paal Vossenholen
De grens werd in 1716 bij “het Tractaet van Venlo 1716” op deze locatie aangewezen en bepaald ten westen van de grote, hoge zandbult in de Peel genaamd “Paal Vossenholen”.
Grensconflict 1716
Uit allerlei verklaringen van getuigen uit oude akten blijkt dat deze zandheuvel van oudsher een hoge droge plaats in de Peel te zijn. Herders gebruikten deze plek als uitkijkpunt en overnachtingplaats wanneer ze er de dieren aan het weiden waren. Verder liep langs deze plaats een van de oude wegroutes door de Peel. Dit was de route van Deurne - Zeilberg (genaamd “Swartebaen”) via de Vossenholen naar Heide, Veulen, Leunen en verder naar Venray en Oostrum.
Eerst een grenssteen
In 1716 protesteerde Deurne sterk tegen deze grensvaststelling. De oude grenssteen die daar volgens de getuigen had gelegen, vormde volgens Deurne en Liessel alleen maar de grens tussen de twee delen van een jachtgebied van de broers, Jan en Henrick van Doerne. Toch werd bij de vaststelling van het tractaet, de grens zodanig bepaald dat de gehele zandberg op Pruisisch gebied kwam te liggen. Deze berg ligt nu, verscholen in het groen, aan de Limburgse kant.
Peel-Raamstelling
Ten oosten van de Vossenholen is tijdens de mobilisatie 1939-1940, welke vooraf ging aan de Tweede Wereldoorlog, de Peel Raamstelling gebouwd. Dit gebeurde vanaf het punt waar het Deurnese kanaal en de Helenavaart samen komen. Deze verdedigingslinie moest het militaire gevaar uit het oosten tegenhouden en bestond uit het Defensiekanaal met kazematten en commandobunkers er achter. De linie liep vanaf deze plaats door het gehele Peelgebied tot aan de Maas bij Grave. Op het hoogste punt van de Vossenholen staat nu nog een commandobunker.
Defensiekanaal
Vaak wordt gedacht dat het Defensiekanaal de grens vormt tussen Brabant en Limburg. Maar in werkelijkheid ligt het vanaf het zuiden tot de Vredepaal geheel op Limburgs gebied. Ten noorden en zuiden van de grenspaal Vossenholen is de in opdracht gegraven grenssloot van tien voet breed en minimaal, vier voet diep (= ca 3 meter bij 1,5 meter) nog deels aanwezig en waar te nemen.
Bron
Werkgroep "Historische Peellimieten 1716"