Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Martinus Barten (1898-1945)
| Martinus Barten | ||
 Foto: collectie Louis Barten | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Martinus Barten | |
| Roepnaam | Marinus | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 23 september 1898 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 22 januari 1945 | |
| Partner(s) | Christina van de Kerkhof (1898-1985) | |
| Beroep(en) | geldophaler, sigarenmaker, fabrieksarbeider | |
| Bidprentje | man vrouw | |
Martinus (Marinus) Barten (1898-1945) werd in 1938 aangesteld als meteropnemer/incasseerder bij het Gemeentelijk Electriciteitsbedrijf. Hij was een van de vele oorlogsslachtoffers uit de gemeente Deurne.
Hij was een zoon van Henricus Barten (1864-1936) en Theodora Maria van Heugten (1861-1939).
Marinus huwde op 28 mei 1927 in Deurne met Christina van de Kerkhof, (Deurne 17 januari 1898 - Deurne 10 juli 1985), dochter van landbouwer Johannes van de Kerkhof (1852-1903) en Johanna van Stratum (1859-1938).
De volgende kinderen werden uit dit huwelijk geboren:
- Henricus Johannes Cornelis (Harrie), (Geldrop 15 mei 1928 - Deurne 27 februari 1978). Hij huwde met Hendrica Josephina (Riek) van Boven (1929-1996).
- Johanna Theodora Maria, (Deurne 7 juni 1929 - 7 juli 2017). Zij huwde met Hendricus (Harrie) van Boven (1925-).
- Theodora Maria, (Deurne 9 juli 1930).
- Anna Maria (Anneke), (Deurne 13 augustus 1931). Zij huwde met Wilhelmus Henricus Manders (1932-2012).
- Antonius Martinus (Ton), (Deurne 10 november 1932 - 17 juli 2016). Hij huwde met Riet Janssen.
- Cornelia Christina, (Deurne 15 december 1933).
- Christianus Cornelius, (Deurne 22 januari 1935).
- Maria Martina, (Deurne 19 december 1936 - 2 september 2019). Zij bleef ongehuwd.
- Wilhelmus Franciscus, (Deurne 20 mei 1938 - 2013). Hij huwde met Maria Johanna Gertruda Manders (1931-)
Marinus verhuisde op 12 augustus 1927, drie maanden na zijn huwelijk, naar Mierlo waar hij als fabrieksarbeider ging werken.
Na de geboorte van hun eerste kind kwam hij op 6 juni 1928 met vrouw en kind terug naar Deurne en vestigden zich aan het Haageind A.275, later E.37. Ook woonden zij ook nog enige tijd op de adressen Zeilbergseweg E.25 en E.85. Laatstgenoemd adres wijzigde in 1955 naar Molenstraat 61 en de weduwe Bartels-van de Kerkhof woonde daar tot haar dood in 1985.
Marinus was lid van de vrijwillige brandweer Deurne.
Hij overleed door een noodlottig ongeluk met een voertuig in de Tweede Wereldoorlog.
Een van zijn kleinkinderen vertelde het volgende verhaal over zijn opa:
- Deurne werd hard getroffen in de oorlog door beschietingen vanuit Zeilberg en Holten's molen. De restanten van de vooroorlogse tankverdediging liggen nog in de Visser. Die lagen ook in de Molenstraat. Als kind hadden wij daar geen idee over.
Mijn oma vertelde nooit over de oorlog, zij bleef achter met negen kinderen.
Wat gebeurde er op 21 januari 1945? Deurne was al bevrijd, maar in ons dorp legerden nog Engelsen en Schotten. Opa moest naar klanten van het gemeentelijke elektriciteitsbedrijf. (GEB). Hij moest meterstanden opnemen, maar ook geld ophalen dat de verbruiker in een soort van afgesloten klok kon/moest doen om stroom te krijgen. Kwartje erin, dan kreeg je voor 25 cent stroom. Dat was geen leuk werk, want hij moet ook wanbetalers zonder kwartjesautomaat aansporen tot betalen, maar dit terzijde. Die dag 21 januari moest hij op de Liesselseweg, over het spoor, bij een klant geld gaan ophalen. Zijn dochter, mijn moeder Anneke Barten geboren 13 augustus 1931, wilde mee, maar opa wilde dat niet omdat deze klant een soort van wanbetaler was. Hij moest daar gaan innen.
Niet geschikt voor kleine kinderen. Dochter Anneke had thuis ook handen vol aan het mee grootbrengen van de kleintjes want oma verkocht ook sigaren die in de avonduren gemaakt werden. Marinus stopte op de Oude Liesselseweg en zwaaide naar een half-track van de Engelsen. Het sneeuwde flink, het zicht was slecht en opa stond precies op de verkeerde plek, recht voor het huis van dokter Wiegersma, waar hij werd aangereden. De dokter snelde naar buiten en bracht opa meteen naar het ziekenhuis. Oma hoefde niks te betalen, want zij hadden wel wat anders aan het hoofd op dat moment volgens de dokter. Oma ging naar het ziekenhuis met de oudste zoon achter op de bromfiets.
Opa leefde nog. Hij was nog bij kennis, maar had inwendige verwondingen. Oma bleef de gehele nacht. Tegen de morgen op 22 januari dus, de verjaardag van zoon Christ, ging ze naar huis want de kinderen moesten naar school. Toen ze terugkwam was hij overleden. Niks meer afscheid, dood.
Hij werd begraven bij de Sint-Willibrorduskerk op de kerkelijke begraafplaats. Later, toen in 1985 mijn oma stierf, is hij op de openbare begraafplaats, in het bijzijn van zoon Ton en schoonzoon Willy, herbegraven. Hij rust nu op Jacobshof.
Oma bleef een weduwe die nooit hertrouwde. Zij heeft haar kinderen opgevoed en nooit meer verteld over opa. Zij vond dat moeilijk. Emotioneel heeft het haar gemaakt tot een gruwelijk sterk en verhard mens. Voor ons lief en aardig, maar met een masker. De oorlog was afgesloten. Dat was haar lot.
Opa was bij leven ook lid van de vrijwillige brandweer. In zijn korte leven was hij een betrokken Deurnenaar die het met iedereen goed voorhad. Hij maakte sigaren, ruilde die bij de boeren tegen producten als vlees, groenten etc. de hele oorlog bleef hij zijn rondes doen. Jammer dat zo’n leven op die manier moest eindigen.[1]
Zie ook de website: Deurnese oorlogsslachtoffers
Bronnen, noten en/of referenties
|