Bewerken van Margaretha Alice Hermana Maria Francisca Lambooij (1931-2011)
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Uw tekst | ||
| Regel 25: | Regel 25: | ||
==Oorlogsherinneringen== | ==Oorlogsherinneringen== | ||
Gedurende zijn ambtsperiode woonde het gezin Lambooij in huize [[ | Gedurende zijn ambtsperiode woonde het gezin Lambooij in huize [[Wilbertshove]] aan de [[Stationsstraat]] 69 in [[Deurne]]. In 1943 raakte hij als burgemeester en tegelijkertijd steun en toeverlaat van de inwoners van Deurne in het verzet verzeild dat, naar later zou blijken, welig tierde in de [[Peel]]streek. Door loslippigheid van derden dreigde hij en zijn gezin in het vierde jaar van de oorlog te worden opgepakt. Zelf dook de burgemeester onder in een ingenieus gecreëerde ruimte onder de tuinvijver achter in de tuin van villa [[Doornehof]], de woning van [[DAF]]-oprichter en buurman [[Hub van Doorne]]. | ||
Voor Margriet en haar twee zussen was een onderduikadres gevonden bij een boer in de landelijke omgeving van Sint-Oedenrode. Margriet moest nog wennen aan haar schuilnaam “Trees”, toen op een avond een vrachtautootje van bescheiden omvang voorreed. Het Peelse verzet had de laadbak van een dubbele bodem voorzien. De ruimte tussen beide vloeren was dermate beperkt dat de drie meiden er als het ware ingeschoven moesten worden. Daarom werden bij hen, voorafgaande aan de reis, enkele spuiten gezet. Die moesten de zusjes Lambooij tenminste enkele uren buiten westen houden. Terwijl het vrachtautootje met bescheiden snelheid in noordelijke richting boemelde, werd Margriet alias Trees nog niet eens halverwege de reis toch wakker. Toen ze merkte dat ze zich noch naar links noch naar rechts en noch naar boven ook maar een millimeter kon bewegen, werd ze door een panische angst overvallen. Seconden leken minuten en minuten leken uren te duren. De veertienjarige tiener vreesde volslagen gek te worden. Zwaar getraumatiseerd werd ze later die dag uit de ruimte tussen beide bodems gehaald. Het duurde weken voor ze van het drama, dat haar en passant levenslang claustrofobie bezorgde, enigszins bekomen was. | Voor Margriet en haar twee zussen was een onderduikadres gevonden bij een boer in de landelijke omgeving van Sint-Oedenrode. Margriet moest nog wennen aan haar schuilnaam “Trees”, toen op een avond een vrachtautootje van bescheiden omvang voorreed. Het Peelse verzet had de laadbak van een dubbele bodem voorzien. De ruimte tussen beide vloeren was dermate beperkt dat de drie meiden er als het ware ingeschoven moesten worden. Daarom werden bij hen, voorafgaande aan de reis, enkele spuiten gezet. Die moesten de zusjes Lambooij tenminste enkele uren buiten westen houden. Terwijl het vrachtautootje met bescheiden snelheid in noordelijke richting boemelde, werd Margriet alias Trees nog niet eens halverwege de reis toch wakker. Toen ze merkte dat ze zich noch naar links noch naar rechts en noch naar boven ook maar een millimeter kon bewegen, werd ze door een panische angst overvallen. Seconden leken minuten en minuten leken uren te duren. De veertienjarige tiener vreesde volslagen gek te worden. Zwaar getraumatiseerd werd ze later die dag uit de ruimte tussen beide bodems gehaald. Het duurde weken voor ze van het drama, dat haar en passant levenslang claustrofobie bezorgde, enigszins bekomen was. | ||