Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Henricus van Kessel (1926-2012)
Henricus (Harrie) van Kessel (1926-2012) was Indiëganger, agrariër en werd in 1954 benoemd tot koetsier van de rouwkoets van de Sint-Willibrordusparochie in Deurne.
Familie en gezin[bewerken | brontekst bewerken]
Harrie werd geboren aan de Helmondseweg B.127 (later 109) als achtste kind van het echtpaar Theodorus van Kessel (1884-1958) en Wilhelmina Hendrika Hurkmans (1886-1973).
Hij huwde op 6 november 1956 met de op Vloeieind in de Sint-Jozefparochie geboren Johanna (Jaan) Strijbosch, (Deurne 20 september 1931- Deurne 5 december 2023), dochter van landbouwer Martinus Strijbosch (1889-1940) en Josina van Leunen (1897-1965).
Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:
- Martien (Mart), (1958). Hij huwde met Marion van den Corput.
- Theo, (1959). Hij huwde met Henriëtte van Bakel.
- Wilma,(1961). Zij bleef ongehuwd.
- Joop, (1963). Hij huwde met Sjan Bevers.
- Anja, 1968,. Zij huwde met Eric Kuijten.
Militaire dienst[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat Harrie de lagere school doorliep ging hij in 1939 aan het werk. In 1947 werd hij opgeroepen om zijn dienstplicht te vervullen. Na zes maanden opleiding in Maastricht werd hij met 1800 andere militairen (waaronder nog acht Deurnenaren) ingescheept in de “Nieuw Holland” om naar Java gebracht te worden. Na twee jaar en drie maanden bracht “De Zuiderkruis” hem weer thuis.
Overname boerderij[bewerken | brontekst bewerken]
In 1950 nam Harrie de boerderij van zijn ouders over en werd boer. Een paar kippen, wat mestvarkens en enige koeien vormden de kern van zijn bedrijf. Daarnaast verzorgde Harrie het transport van de naast de weg staande melkkruiken van en naar de voormalige stoomzuivelfabriek Sint Isidorus aan de Molenstraat in Deurne.
Uitvaartverzorging[bewerken | brontekst bewerken]
Het toevallige bezit van een zwart paard met bijbehorend tuig doet Harrie onverwacht in de uitvaartbranche belanden. Door omstandigheden ging de toenmalige koetsier Thij Dielissen verhuizen en werd Harrie door pastoor Van Dinter benoemd tot koetsier van de rouwkoets van de Deurnese Sint Willibrorduskerk.
Eigen bedrijf[bewerken | brontekst bewerken]
Harrie was elf jaar koetsier toen hij besloot zijn boerenbedrijf af te bouwen om zich volledig te richten op het vak van uitvaartondernemer. In 1965 nam hij de rouwkoets van de kerk over en schafte niet veel later een nieuwe aan voor zijn eenmanszaak die de naam "Eerste Deurnese Begrafenisonderneming" draagt. In 1971 wordt gestart met een eigen huisdrukkerij waar het rouwdrukwerk wordt verzorgde.
Overname[bewerken | brontekst bewerken]
In 1984 werd de V.O.F. Begrafenis- en crematieverzorging H. van Kessel & Zn opgericht met als participanten Harrie en zoon Theo. De onderneming werd in 1991 formeel overgedragen aan Theo terwijl in dat zelfde jaar het rouwcentrum van het Elkerliek Ziekenhuis geprivatiseerd en door de firma van Kessel overgenomen. In 1995 werd de V.O.F. omgezet in een B.V. en neemt Harrie definitief afscheid van zijn levenswerk[1]
Onderscheiding[bewerken | brontekst bewerken]
Een jaar voor Harrie zich terugtrok uit het bedrijf, 29 april 1994, ontving hij uit handen van burgemeester Smeets van Deurne de eremedaille in zilver, verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau omdat hij veertig jaar in de begrafenisbranche werkzaam was.
Bronnen, noten en/of referenties
|