Joannes Matheus Goossens (1795-1876)

Joannes Matheus Goossens
Persoonsinformatie
Volledige naam	Joannes Matheus Goossens
Roepnaam	Jan Matthijs
Geboorteplaats	Deurne
Geboortedatum	29 oktober 1795
Overl.plaats	Deurne
Overl.datum	19 februari 1876
Partner(s)	Helena Maria Slaats (1797-1884)
Beroep(en)	landbouwer, winkelier, boterhandelaar

Echtgenote Helena M. Slaats.
Foto's: collectie familie Goossens.

Dochter (1) Johanna E. Goossens.

Joannes Matheus (Jan Matthijs) Goossens (1795-1876) was winkelier en boterhandelaar in de Stationsstraat.

Jan Matthijs was een zoon van Wilhelmus Goossens (1764-1839) en Maria Bartels (1758-1827).

Hij huwde op 30 oktober 1824 in Deurne met Helena Maria Slaats, (Deurne 13 oktober 1797 - Deurne 6 juni 1884), dochter van Theodorus (Dirk) Slaats (1754-1814) en Willemijna Goossens (1764-1846)..

Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen in Deurne geboren:

1. Johanna Elisabeth (tante Hanneke), (Deurne 20 januari 1826 - Deurne 12 juni 1914). Zij bleef ongehuwd.
2. Petrus Theodorus, (Deurne 2 januari 1829 - Deurne 19 juli 1861). Hij werd priester.
3. Willem Arnoldus, (Deurne 2 oktober 1831 - Deurne 23 februari 1900). Hij huwde met Maria Angelina Smolenaars (1845-1901).
4. Maria (Mietje), (Deurne 29 juni 1834 - Veghel 6 augustus 1873). Zij werd kloosterlinge zuster Lucia.
5. Wilhelmina Francisca (Mina), (Deurne 10 september 1836 - Deurne 13 mei 1859). Zij bleef ongehuwd.
6. Petronella Maria Catharina, (Deurne 6 september 1839 - Deurne 20 februari 1866). Zij bleef ongehuwd.
7. Leonardus, (Deurne 3 juni 1842 - Deurne 5 juli 1924). Hij huwde met Carolina Petronella Driessen (1849-1936).

Nadat zoon Willem Arnoldus in 1872 trouwde, verhuisden Johannes en Helena met de twee ongehuwde kinderen, Hanneke en Leonard naar het nieuw gebouwde pand aan de Spoorstraat A.244b, later gewijzigd in Stationsstraat 47.

• Jan Matthijs Goossens was raadslid en wethouder in de gemeente Deurne en Liessel .
• Hij was vice-president van de Sint-Vincentiusvereniging Deurne.
• Hij was 63 jaar lang lid van het zangkoor.

In 1874 vierden zij hun gouden huwelijksfeest. De Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche courant 3 november 1874 gaf hiervan het volgende verslag:

Deurne 30 Oct. Heden vierden alhier de heer J.M. Goossens en mej. Slaats hun 50-jarig huwelijksfeest. Drie en zestig jaar reeds is de jubilaris lid van het zangkoor, eene lange rij van jaren was hij raadslid en wethouder, en nog bekleedt hij de betrekking van vice-president der Vincentius a Paulo-Vereeniging. Dat hij alzoo èn kerk, èn gemeente, èn minvermogenden ten zeerste aan zich verpligt heeft, bleek ten duidelijkste bij de nu gevierde gouden bruiloft. Het was niet alleen een familiefeest, neen, het was meer, het was een waar dorpsfeest; priester en leek, roomsch en onroomsch, allen deelden in de algemeene vreugde. Van af de woning van het jubelpaar tot aan de kerk was de straat met mastboomen afgezet en met guirlanden en triumfbogen versierd; uit alle huizen wapperde onze geliefde driekleur; aan de woning der feestvierenden, aan de huizen van verschillende particulieren, aan de triumf bogen, overal prijkten mooi gevonden kronicums of welgemeende heilwenschen in dicht en ondicht.
Na tot de Tafel des Heeren te zijn genaderd, begaven zich om 8 uur de feestelingen weer kerkwaarts, ditmaal voorafgegaan door een stoet van in het wit gekleede bruidjes en door de jeugdige Deurnsche Fanfare, omringd van hunne kinderen en naaste bloedverwanten en gevolgd van een onafzienbare schare belangstellenden. Diepbewogen nam het edele paar plaats in een open rijtuig, en menig omstaander pinkte in stilte een traan van aandoening weg bij het zien van dien eerbiedwaardigen grijsaard, die, daags te voren zijn 80e levensjaar was ingetreden, nog gezond en krachtig is, en plaats neemt aan de zijde der beminde levensgezellin, die gedurende 50 jaar lief en leed met hem deelde. Hetzelfde zijdenkleed, dezelfde kantenmuts, die den 30 October 1824 de jeugdige bruid tooiden, en die door haar als een kostbare relikwie bewaard werden, versierden ook nu de slanke gestalte der edele dame.
Onder het heilig Misoffer bragten de zangers onder leiding van den heer van Baars eene plegtige Mis met den dankzang „Quid retribuam" ten gehoore, op eene wijze, zooals men dat te Deurne gewoon is; dat wil zeggen: keurig en flink. Even buiten de kerk werden den jubilarissen de gouden jubelkrukken aangeboden. Daarna trok de stoet weer huiswaarts in dezelfde orde als hij gekomen was. In het huis van den jubilaris werden door de bruidjes feestzangen gezongen, en verschillende keurige toespraken door haar en door een zijner neefjes, een zoon van den heer van Baars, gehouden.
Verschillende heilwenschen werden nog geuit door bloedverwanten , buren, vrienden, enz.; Verschillende geschenken werden aangeboden. En was de jubilaris te zeer door aandoening overmeesterd om veel te kunnen antwoorden, de traan, die in zijn oog, in dat zijner waardige gade, van zijne bloedvrienden, ja van alle aanwezigen glinsterde, was welsprekend en werd door het hart geroeid en begrepen.
Tegen het vallen van den avond gaf de fanfare onder leiding van haar verdienstelijken kapelmeester den heer J. Goossens, nog eenige stukjes ten beste; de woning der feestelingen, van vele particulieren alsmede de triumfbogen werden keurig verlicht, terwijl ten slotte nog vuurwerk werd afgestoken. Zoo eindigde deze merkwaardige dag in gulle feestvreugde. Doch al is hij voorbij om nimmer weder te keeren, zeker klinkt nog in menig hart het refrein van dien overheerlijken feestzang, gesteld en op muziek gezet door den heer J. Jansen en door hem zelven zoo talentvol voorgedragen: «Lang leve, lang leve, lang leve het jubelpaar!"

Hetzelfde zijden kleed, dezelfde kanten muts als vijftig jaar eerder, aldus berichtte de Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche Courant.

Bronnen, noten en/of referenties