Bewerken van Franciscus Johannes Hermans (1921-1996)

| partner(s)    = Truus van Hoof (1927-2011)

'''Franciscus Johannes (Frans) Hermans (1921-1996)''' werd in [[Deurne]] vooral bekend als de "muzikale clown" en animator die diverse instrumenten bespeelde in de orkesten de Migra's en Boemerang.

Frans was een zoon van spoorwegarbeider [[Francis Hermans (1886-1963)]] en Maria Petronella (Miet) Gruijters (1889-1947).

Als muzikale duizendpoot ging Frans z'n voorkeur uit naar het instrument dat hij typeerde als ''het fluitje van een dubbeltje''<ref> Het gaat hier om een blikken fluitje met zes gaatjes, genaamd ''tin-whistle'', dat sinds 1843 tot op heden in Engeland ook wel wordt geproduceerd onder de naam ''pennywhistle'' vanwege de lage prijs.</ref>  dat hij als tienjarig kind kreeg van zijn vader. Met dit fluitje, dat destijds te koop was op kermissen, had hij speciale acts, evenals met zijn geliefde klarinet waarmee hij in zijn glorietijd bij jong en oud bekend stond als de rattenvanger van Hamelen. Als kind was hij ook helemaal weg van kanaries die hij hield en kweekte in een zelf getimmerde kooi op de rommelkamer van zijn ouders.<br>

Zijn eerste noten leerde hij spelen in 1935 op zijn klarinet bij de [[Koninklijke Harmonie Deurne|Deurnese harmonie]] onder leiding van dirigent [[Adrianus Theodorus Köhnen (1894-1944)|Janus Köhnen]]. Kunstenaar [[Willi Martinali]] gaf hem enkele maanden vioolles maar dat vond Frans te moeilijk.

Hij bespeelde zo'n 20 instrumenten waaronder de schuiftrombone, blaasbas, saxofoon, percussie en zang en was jarenlang onderdeel van de vierpersoonsformatie (kwartet) de Migra’s (een combinatie van '''Mi'''ll en '''Gra'''ve ) en van het succesvolle dansorkest Boemerang.<ref>Boemerang ging nooit op weg zonder drie koffers vol met hoeden. Bij elk onderdeel van hun optreden kwam er een andere hoed of pet te voorschijn. Volgens een uitspraak van orkestlid Stanny Goossens zou zonder deze mascottes het hele optreden in het water vallen. Het lijkt net alsof we met de pet op veel beter kunnen spelen; aldus Stanny.</ref> Hij kreeg vooral bekendheid door het succesnummer ''Tiroler Holzhacker Bub’n'' dat in Brussel werd opgenomen met het orkest Boemerang en waar hij, samen met Henk van der Heijden, het jodelwerk voor zijn rekening nam.

Tijdens een kermis in Velden (L), bij dancing de Blokhut, werd Frans ziek. Hij was niet meer de jongste en het werd hem allemaal teveel en hij besloot te stoppen. Hij werd onderdeel van het Limburgse gelegenheidsorkestje ''Toedem''<ref>De naam "Toedem" was volgens de drummer van het orkest, Jeu Verkoelen, een begrip uit de jaren dertig en betekende "stiekem dansen".  Men mocht in die tijd van de kerk nagenoeg geen dansmuziek maken. Er werd dan een soort codenaam gebruikt als er toch ergens gedanst werd. Dan stond er bijvoorbeeld op een bord langs een boerderij  "vanavond Toedem" en wist men dat je daar kon dansen.</ref> en trad nog regelmatig als vijfde man (als gastartiest) op met Boemerang.

Op 6 september 1992 was Frans Hermans te gast bij [[Hendricus Wilhelmus Maria van de Kerkhof (1931-2006)|Henk van de Kerkhof]] in het radioprogramma ''[[in gesprek met]]'' van de [[Stichting Lokale Omroep Deurne|Omroep Deurne (SLOD)]], dat werd uitgezonden vanuit de [[Frans Hoebenshal]]. Hierin vertelde hij uitgebreid over zijn muzikale leven afgewisseld met eigen muziek, zoals het bespelen van de Tin Whistle (het fluitje van een dubbeltje) met een nummer van Circus Renz<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=euELqSFD1ww Frans bespeelt in 1992 de 'Tin Whistle' met een nummer van Circus Renz.]</ref>. Ook werd het nummer ''Blonde Layla'' gedraaid van het orkest [[The Silvano's]], gezongen en gespeeld door zijn broer [[Albertus Margaretha Hermans (1931-1965)|Albert Hermans]].<br>Frans sloot het interview af met zijn slogan: "''muziek doet beven, leven en vergeven''".