Doodslag op Jan de Vos

De doodslag op Jan de Vos gebeurde op de zondag na Sint Maarten (11 november) van het jaar 1547 door Cornelis Vrancx.

Jan de Vos was een herbergier in Liessel. Hij had op die bewuste zondagavond in zijn herberg genaamd Den Wolf blijkbaar iets te vieren want hij had de trommelaar Claes Pieters ingehuurd om de feestvreugde te helpen verhogen. Maar de trommelaar bleek in een van de andere herbergen te vertoeven en werd daar door de feestvierders opgehouden. Een van die gasten was Cornelis Vrancx.

Jan de Vos besloot om de trommelaar in die andere herberg te gaan "optrommelen" en kreeg daarbij ruzie met de gasten aldaar. Jan de Vos zei: "Als er iemand is die iets van me wil, die moet dan maar met mij naar buiten komen." Cornelis Vrancx nam de handschoen op en liep, met zijn stok naar De Vos slaand, overigens zonder hem te raken, naar buiten. Eenmaal buiten liepen de twee elkaar achterna. Wat er precies gebeurde is, vanwege de volstrekte duisternis, moeilijk te achterhalen maar feit is wel dat Jan de Vos, toen hij achter een huishoek vandaan kwam, ernstig gewond raakte omtrent de memmeken (de borst) en kort daarna aan zijn verwondingen overleed.

Cornelis Vrancx, die niet bekend stond als een een ruziezoeker en achteraf ook zelf niet zeker wist of hij wel de dader was, maar die blijkbaar geen zin had in een gerechtelijke procedure die hem mogelijk de kop zou kosten, vluchtte naar Steenhuffel in Vlaams-Brabant. De (mogelijke) dader zorgde er wel voor dat genoegdoening werd gedaan (lees: geld betaald werd) aan de nabestaanden van het slachtoffer.

In december 1594, dus ruim 47 jaar na dit voorval, verzocht en kreeg Cornelis Vrancx gratie van de hertog van Brabant in Brussel.