Doodmaal

Een doodmaal of lijkmaal was een gezamenlijke maaltijd die na het overlijden van een persoon door de familie en nabestaanden werd gehouden.

Het doodmaal kon meteen na de begrafenis plaatsvinden, de huidige koffietafel, is daar nog een restant van, maar vond meestal een aantal weken na de begrafenis plaats. Bij deze maaltijd werden dan ook zaken geregeld betreffende de nalatenschap, verzorging van de achterblijvende partner, voogdijschap van minderjarige kinderen enz. Dergelijke maaltijden liepen soms uit ook complete feestpartijen waarbij de alcohol rijkelijk vloeide. Zij waren hier dan ook door de puriteinse protestanten in de generaliteitsperiode (1648-1795) vanuit Den Haag bij een wet van 2 mei 1731 formeel verboden. Inwoners van Moosdijk, Broek en Heitrak konden hun doodmalen in Meijel houden, waar ook hun doden begraven werden.
Berucht is de knevelarijzaak door drossaard Lodewijk Wijchel na een doodmaal dat in herberg De Zwaan in Meijel in december 1787 werd gehouden en waarbij 22 Deurnenaren aanzaten.