Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis Vanaf 1 januari 2025 wordt dat Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand. |
Doctor Huub van Doorneweg 50
Detail Deurne van website Historische Geografie Brabant
Doctor Huub van Doorneweg 50 is een adres in Deurne.
Een oud huisje[bewerken | brontekst bewerken]
Al in 1736 stond op deze plek een huis. In dat jaar was het eigendom van Michiel (Giele) Daniels, achterkleinzoon van Deurnes eerste pottenbakker Swerius Jan Scheffers, samen met Anneke Andries Roelofs. De weduwe van Daniels was in 1741 de eigenaresse, waarna het overging naar zoon Arnoldus Daandels (1706-1779). Hij bleef eigenaar tot aan zijn dood. In 1781 wordt zijn zoon Michiel als eigenaar genoemd, in ieder geval tot en met 1791. In 1798 waren zijn kinderen eigenaren, en in 1832 schoonzoon Martinus Driessen uit Asten. Op dat moment stond er een huisje, ongeveer tussen het huidige huis en het daarachter gelegen bijgebouw. Kadastraal was het huis met erf bekend als E 462. Vóór het oude huis lag de moestuin E 463, achter en rechts van het huidige huis het weiland E 461. De in 1994 bij graafwerkzaamheden aangetroffen put, waar de serie kannenbuizen op de Peelhorst begon, hoorde vermoedelijk bij dit huis en lag in het genoemde weiland. Van daaruit liepen de kannenbuizen door de Peelrandbreuk naar de lager gelegen, maar drogere slenk bij Doctor Huub van Doorneweg 44a.
Rond 1851 verkocht Driessen het huis.[1] Koper was Arnoldus van Wetten (1784-1864), in wiens bezit het tot zijn dood bleef.[2] De nieuwe eigenaar was zijn zoon Pieter van Wetten (1814-1867), die er zelf al woonde, mogelijk eerder zelfs al als huurder van Driessen. Het huis had toen het huisnummer Hanenberg B.138. Rond 1880 werd de boedel van de overleden Pieter verdeeld. Inmiddels stond er ook een stal bij het huis.[3]
Nieuwbouw[bewerken | brontekst bewerken]
Francis van Wetten (1847-1914), zoon van de overleden Pieter, nam de boerderij van zijn vader over. Rond 1881 liet hij schuin achter het huis een schuur bijbouwen. Kadastraal veranderde daardoor het erf naar E 1554 (huis, schuur, erf en tuin). Rond 1887 werd zijn bezit anders tenaamgesteld.[4] Rond 1891 liet hij de schuur slopen, en rond dezelfde tijd volgden meer sloopwerkzaamheden. Het huis werd aan de westzijde fors ingekort. Vervolgens werd er rond 1904 en 1905 herbouwd: het nu nog bestaande pand. Het staat vóór het oude huis, in de toenmalige moestuin. Kadastraal was het inmiddels bekend als E 1717. Rond 1917 verkocht de weduwe Van Wetten het huis.[5]
Koper was Theodorus Gerardus van de Mortel (1885-1975), arbeider bij de spoorwegen. Er was toen sprake van een huis, stal, schuur, bouw- en weiland. Rond 1926 verkocht hij het bezit alweer.[6] Peter Willems (1876-1966) was de nieuwe eigenaar. In 1930 veranderde het huisadres van D.199 naar Kranenmortel Z.220. Omstreeks 1947 verkocht hij een stukje van de grond, waarna de rest kadastraal bekend was als E 2439. Door een ruiling rond 1950 werd dat E 2521. Rond 1952 liet hij vervolgens een noodwoning bij zijn huis bouwen. Nog hetzelfde jaar werd zijn perceel voorlopig gesplitst. Hij behield een deel van het perceel (E 2644, het latere Doctor Huub van Doorneweg 48), en verkocht dus het oude huis.[7]
Koper was de fabrieksarbeider en metaalbewerker Petrus Marinus Linders (1918-2016). Rond 1953 werd er op het perceel met huis en noodwoning verbouwd. In 1955 veranderde het huisadres van Kranenmortel Z.220 naar Clarinetweg 20. Linders woonde er toen zelf. De noodwoning veranderde van Kranenmortel Z.220a naar Clarinetweg 18. Daar woonden Peter Willems en Hendricus J. Manders.
Rond 1963 werd het na een hermeting bekend als E 2645. Een noodwoning stond er toen niet meer. Rond 1964 werd het perceel met de gemeente Deurne tegen een ander geruild, waarna het dus gemeentelijk eigendom werd.[8] De gemeente bezat het nog enige tijd daarna. In die tijd, namelijk in oktober 1965, veranderde het adres van Clarinetweg 20 naar Doctor Huub van Doorneweg 50.
Eind 2023 of begin 2024 werd achter het huis een groot nieuw bijgebouw gebouwd.
Typering[bewerken | brontekst bewerken]
Het woonhuis zelf is een traditioneel gebouwd langgevelboerderijtje, waarvan het stalgedeelte vermoedelijk tot woning is verbouwd. De ramen zijn na de opheffing van de woning blijven bestaan, de deur is dichtgemetseld. De gevels van het oorspronkelijke woongedeelte zijn nog intact.
Bronnen, noten en/of referenties
|