Bewerken van De Craijenhut

'''De Craijenhut (Kraaijenhut, Creijenhut)''', in de volksmond ook wel kortweg "De Hut" genoemd, was sedert 1726 een herberg aan de weg van Deurne naar Venray. De benaming de Craijenhut wordt tevens gebruikt voor het hele gebied in het noordoosten van de gemeente Deurne ten noorden van de [[Langstraat]], dat begrensd wordt door [[natuurgebied De Bult]] en de [[Zandschel]].  

== Michiel van Craij(el) ==

Bij de grens van Brabant met Gelre (nu Limburg) en van Deurne met Venray nabij de [[Grotenberg]] bouwde [[Michiel van Craijel|Michiel van Craij(el)]], een onvermogend man, wonend in Deurne maar geboortig van Helmond, in 1726 in de eenzaamheid in de [[Peel (gebied)|Peel]] en met toestemming van de raad van Deurne een hut. Hij zou er tapnering doen ten gerieve van de passanten, die daar door de Peel trokken. Hij kreeg daarbij overigens ook te maken met [[landloperij]]' en de daarmee samenhangende criminaliteit.  De naam Craijenhut is dus afgeleid van deze eerste bewoner van deze afgelopen herberg.  

Van Craij verkocht zijn hut in 1743 voor honderd gulden aan [[Judocus de Veth (1685-1767)|Joost de Vet]], bierbrouwer en herbergier in [[Hotel de Zwaan|De Zwaan]]. [[Jan Willem van Bommel]] werd zijn zetbaas in de Craijenhut. De Vet wilde in 1744 bij de hut nog vijftig lopensen gemeentegrond kopen om er een boerderij te stichten. De Raad van State, die het verzoek moest behandelen, zond het voor advies naar de Raad en Rentmeester-Generaal der Domeinen. Die instantie stuurde het weer voor advies door aan de Deurnese dorpsbestuurders en zij waren vierkant tegen het plan. In hun ogen hadden de Deurnenaren de grond hard nodig om er hun vee te laten weiden, turf te steken, wintervoer voor hun rundvee te halen ''en andere reedenen meer, te lange om hier te allegeeren''. Het verzoek werd afgewezen.

== Jan Hendrik Gielens van Doerne==

In december 1765 daagde Pieter Nooijen zijn opvolger op de Craijenhut, [[Joannes van Doerne (1728-1798)|Jan Hendrik Gielens van Doerne]], voor het gerecht omdat deze hem nog elf gulden en tien stuivers schuldig was aan achterstallige huur. In de huizenlijst van 1766 was Nooijen formeel nog steeds de bewoner maar in de daaropvolgende van 1771 werd Gielens als zodanig genoemd.

Dat Jan Gielens daarvoor al geen onbekende in De Hut was, blijkt uit een gebeurtenis uit 1756. Hij woonde toen nog met zijn eerste vrouw in het laatste huis van de [[Kulert]], dat ruim uitzicht bood over de Peel. Op 29 april 1756 rond 7 uur ’s avonds zag daar Jenneke Gielens-Rooijens, die alleen thuis was, vanuit de Peel twee mannen naar haar huis komen. Deze vroegen of ze bij haar konden blijven eten, een pijpje tabak roken en overnachten. Alles wat ze hun kon of wilde bieden was een stevige dronk melk. Na een uurtje vertrokken de twee heren weer. Later moest ze voor het gerecht een verklaring daarover afleggen en het uiterlijk van haar gasten beschrijven. Blijkbaar had het duo elders kattenkwaad uitgehaald. Ze verklaarde toen dat ze de jongste van de twee dacht te hebben herkend en dat die afkomstig was uit Oss. Terwijl zij bezoek had van de twee vreemdelingen zat Jan tot ’s avonds laat in ... de herberg De Hut.  

In 1792 of 1793 werd [[Joannes Marcelis]] de uitbater van de herberg. Hij was herbergier in de Hut toen in de nacht van 13 op 14 november 1801 een bende vanuit Deurne het douanekantoor in Venray beroofde en daarbij ook in de Craijenhut verbleef.

~De Kraaijenhut (1832)~De Kraaijenhut, zoals aangegeven op de kadastrale kaart van 1832 ~red~0.42~10;

|-

|Het grondgebied De Kraaijenhut in 1832 van de weduwe Willem van de Mortel.

 

[[categorie: herberg|Craijenhut,de]]

[[categorie:toponiem|Craijenhut,de]]