Heeft u correcties, aanvullingen of foto's bij een artikel dan kunt u die hier mailen.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis
Vanaf 1 januari 2025 wordt dat Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand.

Hubertus Slaats (1917-2000)

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
(Doorverwezen vanaf Bert Slaats)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Bert Slaats
L53.425.jpg
Persoonsinformatie
Volledige naam Hubertus Slaats
Roepnaam Bert
Geboorteplaats Liessel
Geboortedatum 19 oktober 1917
Overl.plaats Bakel
Overl.datum 22 mei 2000
Partner(s) Anna Maria Helena Goutier (1921-1970)
Beroep(en) huisschilder, kunstschilder, caféhouder
Stamboom.png Slaats
Briefhoofd van de rekeningen van schildersbedrijf Slaats-Goutier uit de jaren 1950.
Bert Slaats als kunstschilder.
Schilderij van Bert Slaats met Peellandschap.
Bert Slaats als toneelspeler. Het decor was door hem geschilderd.
Links Bert Slaats met harmonica.
Bert Slaats als deelnemer aan een carnavalsoptocht.

Hubertus (Bert) Slaats (1917-2000) uit Liessel, was een bekend kunstschilder van onder meer Peellandschappen.


Familie en gezin[bewerken | brontekst bewerken]

Bert werd geboren in Liessel, in buurtschap Heide (nu Moorveld). Hij is het jongste kind uit het gezin van van Martinus (Tinus) Slaats (1873-1949) en Gertrudis (Tru) Brummans (1877-1934).

Op 7 mei 1945 (en 8 mei voor de kerk) trouwde Bert met Anna Maria Helena (An) Goutier, (Helden-Panningen 23 mei 1921 - Deurne 6 augustus 1970), dochter van huisschilder Johannes Hendricus Goutier (Amsterdam 1889-1947 Helden) en Elisabeth Giesen (Helden 1894-1971 Panningen).

Zij kregen vier kinderen:

  1. Gertruda Elisabeth Hubertina (Gerrie), (1946). Zij huwde met Johannes Antonius (Jan) van Deursen (1945).
  2. Jeanne, (1947). Zij huwde met Piet Jacobs.
  3. Martien, (1949). Hij huwde met Mia Pijpers.
  4. Jan, (Helmond 15 april 1950 - Helmond 15 juli 2002). Hij huwde met Mieke Janssen.

Het gezin Slaats-Goutier woonde achtereenvolgens op de adressen L.225a (inwonend bij het gezin Van Otterdijk-Slaats in het Loon) tot 1949, L.217 (vanaf 1955 is dat Hoofdstraat 44 en in 1967 is het gewijzigd in Hoofdstraat 99) tot 1956, de noodwoning Loon 2 tot 1959 en Sint Hubertusstraat 11 tot 1988.

Na het overlijden van zijn vrouw An op 6 augustus 1970 werd de woning Sint Hubertusstraat 11 overgenomen door dochter Gerrie en woonde Bert in een achterbouw van deze woning. In 1988 jaar verhuisde Bert naar Hulsbos 14. Na een ziekhuisopname en een kort verblijf in Sint-Jozefheil in Bakel zou hij gaan wonen in De Nieuwe Erve te Liessel. Op 22 mei 2000, de dag van de geplande terugkeer naar Liessel overleed Bert onverwacht in Bakel.

Schilderen en kunstschilderen[bewerken | brontekst bewerken]

Bert volgde een opleiding voor huisschilder en werkte vanaf 1937 bij schildersbedrijf Jan Goutier in Panningen. Hier leerde hij zijn vrouw An kennen. In 1949 begon hij een eigen schildersbedrijf met winkel op het adres L.217 waar tot dan café 't Loon was gevestigd. Na enkele jaren werd de winkel weer een café. Omdat het horecaleven hem niet zo goed beviel, ging hij in 1956 weer in loondienst werken, nu bij zijn zwager Gerrit Goutier in Panningen. In 1968 werd hij arbeidsongeschikt.

Zijn passie lag bij het kunstschilderen en zeker nadat hij afgekeurd werd voor loondienst vulde Bert daarmee zijn tijd. Hij was vooral bekend door zijn Peellandschappen. Verder schilderde hij decors voor toneeluitvoeringen en werken in opdracht zoals boerderijen, woningen, schilderijen bij gelegenheid van (huwelijks)jubilea. Het decor dat jaarlijks in de kersttijd achter de kerststal is te zien in de parochiekerk van Liessel is ook van zijn hand.

Bert assisteerde soms zijn vrouw An toen zij in Liessel een frietkraam exploiteerde van 1955 tot 1964.

Verenigingsleven[bewerken | brontekst bewerken]

  • Bert was lid van de vrijwillige brandweer van Liessel vanaf ongeveer 1945 tot de opheffing in 1966.
  • Hij was medeoprichter van carnavalsvereniging De Kei in 1955 en bestuurslid / lid van de Raad van Elf van 1956 tot 1959.
  • In de jaren '60 en '70 was hij een vaste deelnemer aan de carnavalsoptocht als individueel. Daarnaast was hij meerdere keren 'moppentapper' bij de carnavalsmiddagen voor de Liesselse bejaarden. Verder heeft hij samen met Harrie Martens tijdens de eerste Zwetsavond van de carnavalsvereniging, in december 1971, als eerste 'tonproaters-duo' opgetreden als 'Duo BeHa' (Bert en Harrie).
  • Vanaf de oprichting in 1938 tot zijn overlijden in 2000 was hij lid van harmonie Sint Cecilia. In de eerste jaren speelde hij mee op de kleine trom. Toen bij de harmonie in 1945 een afdeling ontstond voor het toneelspel werd hij daar actief. Daarna was hij rustend lid.
  • Zijn muzikaliteit kwam ook tot uitdrukking door het spelen in orkestjes op bruiloften en partijen. Zo speelde hij onder meer samen met de broers Toon en Willem van Eijk in de Amateursband, eind jaren 1930. Bert bespeelde banjo, trekharmonica en mondharmonica.
  • Bert was speler van toneelvereniging St.-Genesius. In 1954 volgde hij Piet Vink op als regisseur van deze vereniging. Daarna was Bert ook regisseur van toneelvereniging d'Amateurs en van de toneelclubs van de KAJ Liessel en Boerinnenbond Liessel tot omstreeks 1968.
  • Hij was in de jaren veertig een verdienstelijk amateurwielrenner. Naast wielrennen had de voetbalsport zijn belangstelling. In de jaren vijftig en zestig bezocht hij alle thuiswedstrijden van VVV in Venlo.

Deportatie en vlucht[bewerken | brontekst bewerken]

Op zondag 8 oktober 1944 werd hij vanuit Panningen, waar hij op dat moment verbleef, gedeporteerd voor tewerkstelling in Duitsland. Na een barre tocht te voet naar Belfeld en een 38 uur durende treinreis zonder drinken in een veewagon kwam hij terecht in een kamp in Lehrte, een stad 18 kilometer ten oosten van Hannover. Daar werd de groep ontluisd en werden de papieren in orde gemaakt. Met een veertigtal man zou hij tewerkgesteld worden in Harzwald. Maar in een kleiner groepje kwamen ze uiteindelijk in Viersen, dicht bij de Nederlandse grens, terecht. Van daar uit ondernam hij, samen met zijn vriend Jan, die de hele tocht bij hem was, een geslaagde maar zeer riskante vluchtpoging terug naar Panningen. Hij zette kort na zijn terugkomst zijn belevenissen tijdens de deportatie en de vlucht op papier.[1]

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Het verslag van deze belevenissen werd door zijn dochter Gerrie en schoonzoon Jan van Deursen in april 2016 ter beschikking van heemkundekring H.N. Ouwerling gesteld.