Pannenfabriek

De pannenfabriek aan de zuidzijde van de spoorlijn ter hoogte van de huidige Snoertsebaan werd in 1870 opgericht door de landbouwer Willem Arnoldus Goossens en ging waarschijnlijk in 1891 ter ziele.

Er zijn maar weinig gegevens over deze pannenfabriek bewaard gebleven. Wel werd bij de oprichting nauwkeurig aangegeven waar de fabriek stond: De afstand van de loods tot de weg uit de Peel bedraagt 13 meter en tot de spoorweg 45 meter.
Toen de fabriek in 1891 verkocht werd, hield die waarschijnlijk tevens op te bestaan. Vóór de verkoop in dat jaar was de fabriek in handen van een vijftal vooraanstaande Deurnese families, namelijk:

1. de Deurnese burgemeester Petrus Antonius van de Mortel met zijn broers en zusters Hendrikus Antonius van de Mortel, fabrikant, Helena Maria van de Mortel en Petronella Carolina van de Mortel;
2. de koopman Franciscus van de Mortel met zijn broers Pieter Josephus van de Mortel, bakker, Louis van de Mortel, winkelier, Willem van de Mortel, bakker en winkelier, Henricus Jacobus van de Mortel, brouwer, en hun schoonzus Henrica Sauvé, de weduwe van Josephus Joannes van de Mortel. Deze laatste tevens als moeder van haar acht nog minderjarige kinderen;
3. de bekende Deurne gemeentesecretaris Joseph Louis Janssens met zijn broer de herbergier Johannes Hubertus Janssens en zuster de winkelierster Maria Janssens;
4. de Vreekwijkse bierbrouwer Willibrordus van den Boomen en
5. de stichter Willem Arnoldus Goossens met zijn broer, de gemeente-ontvanger Leonard Goossens, en hun zuster de winkelierster Johanna Elisabeth Goossens.

Bij de fabrieksgebouwen hoorde nog bijna acht hectaren grond. De koper had in 1891 wel de verplichting aan de twee Deurnese pottenbakkers Hendrik Koch en Pieter Munsters om hen jaarlijks 60 karren kleiaarde te laten graven tegen 45 cent per kar. Het is niet duidelijk wie destijds de pannenfabriek kocht.