Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Liesselseweg 2-4
Liesselseweg 2-4 zijn voormalige adressen in Deurne.
Ligging[bewerken | brontekst bewerken]
Het pand, later twee woningen, stonden destijds op de hoek van de Oude Liesselseweg en de Lagekerk op de plaats waar tegenwoordig een hondenuitlaatplaats is.
Twee huisjes[bewerken | brontekst bewerken]
Vermoedelijk in het laatste jaar van zijn leven liet Gerardus van der Zanden (1837-1876), dus rond 1876, een huis bouwen op het grote perceel bouwland E 999 op de hoek van Lagekerk en Oude Liesselseweg. De nieuwe situatie werd in juni 1877 opgemeten. Dit kadastraal perceel werd daarbij in drie percelen gesplitst: een groot huis met erf E 1456, daar aan vast een kleiner tweede huis met erf op E 1455 en het omliggende bouwland E 1456. Achter het grote huis werd rond 1878 een aanbouw gebouwd, in opdracht van de weduwe Van der Zanden. Na haar dood werden beide woningen rond 1880 verkocht. Het grote huis was inmiddels kadastraal bekend geworden als E 1479.[1] Het huis aan de Lagekerk werd na het vertrek van de weduwe Van der Zanden, in maart 1878 naar Asten, bewoond door Joseph Antonie Brangers (1845-1918), tot zijn vertrek naar Valkenswaard op 19 mei 1880.
De nieuwe eigenaar van beide aan elkaar staande woningen, E 1479 (grote huis) en E 1455 (kleine huis), was Johanna Euphrasina Maeijer. Zij verhuurde de huizen, en verkocht ze rond 1887.[2] Koper van beide huizen was de wever Hendrik Berkers. Het kleine huis, E 1455, liet hij met ander land verenigen tot E 1754. Zowel het grote huis E 1479 als het kleine huis E 1754 werden rond 1904 binnen de familie herverdeeld.[3] Rond 1915 verkochten zij beide huizen verder, terwijl het aangrenzende land twee jaar eerder al naar de gemeente Deurne ging. Die liet daar later Oude Liesselseweg 8 en 10 op bouwen.[4] De nieuwe eigenaar van beide huisjes was de fabrieksarbeider en meesterknecht Driek Berkers, die ze rond 1920 alweer verkocht.[5]
Nieuwbouw[bewerken | brontekst bewerken]
Koper was de gemeentesecretaris Petrus Leonardus Gijsbers (1881-1950), die de huisjes liet slopen.[6] In plaats daarvan werden nieuwe woningen gebouwd op een vergunning van 28 juni 1921 ten name van gemeentesecretaris Petrus Leonardus Gijsbers (1881-1950) onder architectuur van Cor Roffelsen. In 1930 werden de adresaanduidingen gewijzigd van A.101 en A.100 naar Liesselscheweg A.126 (links, later 4) en Liesselscheweg A.127 (rechts, later 2). Gijsbers en later zijn gezamenlijke kinderen bleven gedurende de hele bestaansduur van het huizenblok eigenaar van beide helften.[7] De familie Gijsbers bewoonde zelf de helft met huisnummer 2. De andere helft, nummer 4, werd aanvankelijk verhuurd aan de weduwe van Jan van Baars. Franciscus Christiaan Antonius van de Ven (1900-1955) was een volgende bewoner; Van de Ven was hoofd van de sociale dienst bij de gemeente. Later woonde op dit adres het gezin van Harrie Gijsbers, zoon van de buurman op huisnummer 2. De echtgenote van Harrie, Bep Köhnen, dochter van Janus Köhnen, startte in 1955 op dit adres Deurne’s Confectieatelier (Decona).
De panden zijn in 1979 afgebroken omdat men het kruispunt wilde vergroten, met bredere straten en een verkeerslichtinstallatie. De slopers kregen ongevraagde assistentie van onbekenden die tot twee keer toe de slooppanden in brand probeerden te steken. Eerder waren er al leuzen op de panden gekalkt. Naar verluidt was dit destijds een vorm van verzet tegen het huisvestingsbeleid van de gemeente Deurne.
Bronnen, noten en/of referenties
|