Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Leembaan 2
Leembaan 2 is een adres in Deurne.
Gemeenschappelijke voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Rond 1915 liet de landbouwer en koopman Petrus Verhees (1879-1946) een loods bouwen op het perceel weiland F 1340, aan het begin van de huidige Leembaan nabij de spoorweg. Hij verkocht de loods rond 1920.[1] Koper was de fouragehandelaar Wilhelmus Pleijsier (1872-1940) uit Vleuten, die de loods met enkele andere percelen rond 1921 inbracht in een vennootschap.[2] Dat was de Firma "Pleijsier en Blommenstein" Fouragehandel etc., gevestigd in Deurne. Nog hetzelfde jaar liet de firma hun boedel echter verdelen.[3] Pleijsier werd opnieuw enig eigenaar. Hij liet de loods al rond 1929 (gedeeltelijk?) slopen en direct ernaast (links ervan), op het perceel F 1429, een nieuwe loods (of loodsen?) bouwen. Het oude perceel met de (gedeeltelijke) loods en het nieuwe perceel met de loods ernaast werden rond 1932 verkocht.[4] Het geheel was voortaan voor de helft eigendom van de eerder genoemde Petrus Verhees, en voor elk een kwart van de kooplieden Willem Cornelis Pleijsier (1897) en Jan Pleijsier (1902) uit Vleuten, zonen van de oude Willem. Zij lieten rond 1932 de verschillende percelen samenvoegen tot één groot perceel: F 1609, loodsen, erf, bouwland. Rond 1935 verkochten zij dit nieuwe perceel.[5]
Koper van de loodsen was de naamloze vennootschap "Zuid Nederlandsche Veem N.V." uit Oirschot. Rond 1937 verkochten zij het perceel alweer.[6] Koper was de rijksoverheid, meer precies het Ministerie van Defensie, die hier een militair magazijn vestigde in het kader van de mobilisatie. Direct na de koop kreeg Defensie vrijstelling van grondbelasting. Rond 1938 werd er bovendien op de plek van de eerste loods een nieuw huis gebouwd, vermoedelijk voor de beheerder van het magazijn. Dat is het nog bestaande pand Leembaan 2. Door vereniging met enkele kleinere percelen (F 147, 148 en 1522) werd het grote perceel met huis, magazijn, erf nu bekend als F 1691. Rond 1940 veranderde de tenaamstelling van de goederen.[7] Het object was voortaan formeel eigendom van Domeinen, dat onder het Ministerie van Financiën viel. Rond 1951 veranderde opnieuw de tenaamstelling, maar die was slechts administratief.[8] Door hermeting veranderde de aanduiding van het perceel rond 1958 in N 88. Rond 1970 wijzigde opnieuw de tenaamstelling.[9] Defensie werd nu weer eigenaar. Die deed het object rond 1971 van de hand, aan de gemeente en twee andere partijen.[10] Hierbij werd het huis (N 936) van het voormalig magazijn (N 937) gescheiden. Door aanpassing van de perceelsgrens ging er ook nog wat grond naar de gemeente.
Huis met werkplaats[bewerken | brontekst bewerken]
Het huis kreeg na de bouw het adres Steenoven J.34a, werd in 1950 omgenummerd naar Steenoven 27 en in 1955 naar Steenovenweg 27. Uiteindelijk heeft dit nu het adres Leembaan 2. Pieter A. Hofman woonde er als beheerder.
Koper van het huis rond 1971 was Gerardus Maria van de Weijer, bankwerker, die rond 1972 een werkplaats liet bouwen. Rond 1979 deed hij een groot deel van het perceel van de hand, waardoor hij alleen het huis behield, voortaan bekend als N 1398. De werkplaats, N 1397, bracht hij in G.M. van de Weijer Aanhangwagen-Fabriek B.V. onder. Het huis verkocht Van de Weijer rond 1983.[11] Koopster was de onderneemster S.C.H.A. Maas, die ook al de werkplaats (N 1397) van G.M. van de Weijer Aanhangwagen-Fabriek had gekocht. Zij behield huis en werkplaats tot na 1989.[12] In deze periode was dierenspeciaalzaak Toerako in de aanbouw gevestigd.
Militair magazijn[bewerken | brontekst bewerken]
De loods ernaast was in 1930 nog de strooschuur Verhees, en had het huisadres Steenoven J.34. In 1950 werd dat Steenoven 26, het was toen inmiddels het Leeggangers P.A. In 1955 veranderde de adressering naar Steenovenweg 23, maar ook het nummer 25 werd wel gebruikt. Het magazijn draagt nu het adres Steenovenweg 41.
Het voormalig militair magazijn werd rond 1971 gekocht door de N.V. Technische Handelsonderneming Thermo-Centre. Rond 1977 verkochten zij het object weer.[13] De nieuwe eigenaar was de Vennootschap onder Firma Familie Spackler Onroerend Goed, die het tot na 1989 behield.[14]Karel Hendrik Jan Spackler (1920-2020) was de directeur van het Thermo-Centre.
Zowel het huis als het sterk verbouwde voormalig militair magazijn bestaan nog altijd. Het geheel staat sinds 2023 als ruimtelijke structuur op de gemeentelijke Erfgoedkaart, het woonhuis al sinds 2021 ook als waardevol object.
Bronnen, noten en/of referenties
|