U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Zeilbergsestraat 89-91-91a

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Versie door Everard (overleg | bijdragen) op 15 mei 2023 om 07:59 (Nieuwe pagina aangemaakt met 'thumb|300px|Op de voorgrond herkennen we het naoorlogse woonhuis met daarachter de oude schuur op Zeilbergsestraat 89. '''Zeilbergsestraat 89''' is een adres in Deurne. == Inleiding == Op de plek van het huidige woonhuis Zeilbergsestraat 89 stond al vóór 1832 een huis, op het toenmalige perceel E 293, lokaal bekend als ''Peelklamp''. Dit grote erf, met een omvang van 700 m2, was eigendom van de weduwe van Franciscus Laurenssen (175...')
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Op de voorgrond herkennen we het naoorlogse woonhuis met daarachter de oude schuur op Zeilbergsestraat 89.

Zeilbergsestraat 89 is een adres in Deurne.


Inleiding

Op de plek van het huidige woonhuis Zeilbergsestraat 89 stond al vóór 1832 een huis, op het toenmalige perceel E 293, lokaal bekend als Peelklamp. Dit grote erf, met een omvang van 700 m2, was eigendom van de weduwe van Franciscus Laurenssen (1752-1804). Het lag op de hoek van de Zeilbergsestraat en de Peelstraat. Van die Peelstraat is de huidige oprit langs het huis nog een overblijfsel.

Rond 1831 werden haar bezittingen verdeeld.[1] Het erf bestond uit een woonhuis evenwijdig aan de Zeilbergsestraat, een bijgebouw haaks daarop aan de Peelstraat en een groot bijgebouw daar weer achter, evenwijdig aan het woonhuis. Aan dat grote bijgebouw was een schuur aangebouwd, die echter als enige van alle gebouwen op het erf een eigen kadastrale aanduiding had, E 292. Die schuur was eigendom van de weduwe van Lambertus van Heughten (1753-1824). Zij was een zus van de voornoemde Franciscus Laurenssen, zodat we mogen veronderstellen, dat het erf uit de familie Laurenssen afkomstig was.

Ontwikkeling van het erf

Erfgenaam van de weduwe Laurenssen was haar dochter Joanna Maria. Omstreeks 1846 was er ook bij haar sprake van een boedelscheiding.[2] De nieuwe eigenaar was Francis Meulendijks (1822-1893), landbouwer in Deurne. Hij liet het huis rond 1859 gedeeltelijk herbouwen. Kort daarna was sprake van huis, stal, bakhuis en erf, waarmee het oude erf vollediger omschreven werd. Rond 1881 volgde opnieuw gedeeltelijke sloping. Het ging om het bijgebouw haaks op het woonhuis en grote bijgebouw.[3] Meulendijks kocht toen ook de schuur aan zijn grote bijgebouw van de Maatschappij van Welstand, die het kennelijk direct of indirect van de erven Van Heughten verworven had. Rond 1882 verkocht Meulendijks zijn bezit, E 293 én E 292.[4]

De nieuwe eigenaresse van het erf was Petronella Evers, de weduwe van Johannes Roijakkers (1809-1879). Zij behield het tot de boedel rond 1900 gescheiden werd.[5]

3977/18, 19

AAN DIT ARTIKEL WORDT NOG GEWERKT


Bronnen, noten en/of referenties
  1. Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 376, dienstjaar 1831
  2. Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 718, dienstjaar 1847
  3. Kadastrale leggers Deurne, reeks 1 en 3, artikel 1171, dienstjaren 1860 en 1882; kadastrale hulpkaartjes Deurne, sectie E, nummer 89
  4. Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 1171, dienstjaar 1883
  5. Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 2913, dienstjaar 1901