Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Zeilbergsestraat 122-124
Zeilbergsestraat 122-124 zijn twee adressen in Deurne.
Rond 1900 werd de bochten van de oude Zeilbergsestraat afgesneden en een nieuw, recht tracé aangelegd. Eén van de oude bochten bleef, als zijstraat van de nieuwe weg, bewaard. Deze bocht is nu nog te herkennen als zijweg, oostelijk van Zeilbergsestraat 126. De oude weg liep via deze weg en het eerste stuk van de Nieuwe Wittedijk terug naar de Molenstraat.
Het enige oudere huis langs deze voormalige hoofdroute is Zeilbergsestraat 124. Johannes van der Burgt (1840-1911) verkocht rond 1903 het vroegere perceel bouwland, kadastraal bekend als D 201, aan de veenarbeider Marinus van der Linden (1863-1953).[1] Hij liet er een klein huis op bouwen, met de lange gevel langs de straat. Het huis moet in december 1903 al klaar geweest zijn.[2]
Op 16 december 1903 verkocht Marinus het huis met bouwland, kadastraal bekend D 201, groot 2170 are, voor 475 gulden aan Antonius Verleijsdonk (1855-1912). Verleijsdonk moest daarvoor 300 gulden tegen 3 % rente lenen bij zijn zwager Francis van den Eijnden.[3] Zijn weduwe en kinderen lieten het huis in 1922-1923 aan de linker zijde, vanaf de straat gezien, verlengen. Rond 1929 deden zij het huis van de hand.[4]
Aloisius Henricus Koolen (1902-1972) kocht bij die gelegenheid het huis met bouwland. Hij bracht het perceel D 201 rond 1948 in de Ruilverkaveling "Deurne" in, en kreeg het als L 138 weer terug. Rond 1951 liet hij het huis verbouwen, zodat er twee woningen in aanwezig waren. Een deel van de grond aan de linkerzijde van het huis deed hij rond 1957 van de hand (waarna het huis met tuin L 1074 werd), en rond 1961 volgde een tweede stuk grond, aan de rechter zijde. Het erf met het huis was toen nog slechts 1290 are groot. Uiteindelijk verkocht hij de beide huizen op perceel L 1387 rond 1966 definitief.[5]
De koper was zijn schoonzoon Henricus Meulendijks (1931-1969), die er rond 1967 een bijbouw bij liet plaatsen. Kort daarna stierf hij, waarna zijn weduwe en kinderen de nieuwe eigenaren werden. Zij verdeelden rond 1971 de boedel.[6] De weduwe werd nu volledig eigenaar van het huis, dat nu de adressen Zeilbergsestraat 122-124 droeg. Aloisia Gerarda Meulendijks-Koolen (1934) behield 2 huizen, hokken, tuin tot na 1989.[7]
In 2002 werd het oude huis afgebroken en kwam een nieuwe blok van twee woningen tot stand.[8]
Bronnen, noten en/of referenties
|