Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Voetbalvereniging Neerkandia
Voetbalvereniging Neerkandia werd op 22 mei 1932 in Neerkant opgericht in café Verheijen aan de Dorpstraat
Jaren daarvoor waren er al wilde clubjes geweest zoals Wilhelmina (bij de toenmalige betonfabriek) en Stormvogels (bij Friesen in de huidige Meistraat), maar tot echt verenigingsvoetbal en wedstrijden tegen andere clubs kwam het nooit. Steeds meer voelde men de behoefte om te komen tot de oprichting van één Neerkantse voetbalvereniging, en zo werd Neerkandia geboren.
In het seizoen 1932/1933 nam Neerkandia voor het eerst deel aan de echte competitie. Dat gebeurde in de derde klasse onderafdeling met tegenstanders zoals: Someren, Asten, Liessel, sportvereniging DOS , voetbalvereniging Deurania Bakel, Sparta uit Beek en Donk, D.V.S. uit Gemert, MULO uit Helmond en Helenaveen.
Na begonnen te zijn in de derde klasse van de onderafdeling, werd Neerkandia in het seizoen 1936/1937 kampioen van die afdeling en promoveerde naar de tweedklasse. Ondertussen kwamen er rond 1935/1936 veel leden bij dat een tweede elftal gevormd kon worden, waarin de ouderen gingen spelen. Dit elftal draaide mee in de derde klasse. Tot na de Tweede Wereldoorlog vormden deze twee elftallen de ruggengraat van de vereniging.
Pastoor Snoeys werd na de oprichting geestelijk adviseur. Maar behalve geestelijk adviseur was hij ook de eerste sponsor van Neerkandia omdat hij soms ervoor zorgde dat iemand, die het niet kon betalen, toch over voetbalschoenen kon beschikken.Vanwege de rooms-katholieke gezindheid van de leden speelde Neerkandia in een katholieke bond, destijds de N.B.V.B. geheten, de Noord-Brabantse Voetbal Bond.
Clubkleuren[bewerken | brontekst bewerken]
Toen Neerkandia begon, werden de clubkleuren vastgesteld op geel en zwart. De broek was zwart, terwijl het shirt en naderhand ook de kousen geel-zwart gestreept waren. Die uitrusting bleef gehandhaafd tot in het seizoen 1945/1946. Daarna ging men over op groen-wit, de kleuren die tot op heden het handelsmerk van Neerkandia vormen.
De eigenlijke oorzaak van die omschakeling was de volgende: onmiddellijk na de oorlog was er bijzonder moeilijk aan textiel te komen. Alles was op de bon en iedereen had die bonnen voor zijn eigen dagelijkse kleding hard nodig, zodat er niets overschoot voor de aanschaf van sportkleding. Om toch in uniforme kleding te kunnen spelen heeft men toen een uitrusting geleend van hier gelegerde Nederlandse militairen en per ongeluk vergeten terug te geven! En zo veranderde Neerkandia van geel-zwart in groen-wit.
Clubhuis[bewerken | brontekst bewerken]
Als clubhuis werd in die dagen café Verheijen gebruikt. Later veranderde dit in café Franssen en enkele jaren na de oorlog werd overgestapt naar café Pluijm.
Contributie[bewerken | brontekst bewerken]
In die tijd al contributie van de leden verlangd. Per maand was dat toch al gauw twee dubbeltjes, de vereniging moest voor ieder lid dan ook bondscontributie betalen en die bedroeg indertijd toch twee of drie gulden per jaar. Toeschouwers bij thuiswedstrijden betaalden een dubbeltje entree. Dat bedrag werd geïnd terwijl de mensen langs de lijn naar het voetballen stonden te kijken.
De club speelt nog steeds haar wedstrijden op Sportpark De Moostdijk in Neerkant.