Bevestigingsleer

De bevestigingsleer is een psychiatrische en psychologische theorie die is ontwikkeld door de Deurnese psychiater Anna Terruwe. De theorie laat zich misschien het best omschrijven in haar eigen woorden: "Mensen die elkaars goed-zijn schouwen, laten elkaar het goede voelen".

Algemeen

In 1949 promoveerde Terruwe op het proefschrift De neurose in het licht der rationele psychologie. Hierin ging zij in op de theorieën van Sigmund Freud.Terruwe nuanceerde dit door te stellen dat veel negatief gedrag en veel neurosen te verklaren zijn door verwaarlozing in de jeugd en dat de mens, als sociaal wezen, dringend behoefte heeft aan bevestiging en onbaatzuchtige liefde.

Een gebrek aan bevestiging leidt volgens Terruwe tot frustratieneurose en 'zelfbevestigend' compensatiegedrag, bijvoorbeeld verslaving of materialisme. De kern van het helingsproces is dan ook het hervinden van de eigenwaarde door wederzijdse bevestiging. Door het goede in elkaar te zien en elkaar hierin te bevestigen, ontstaat vertrouwen en het vermogen om liefde te geven.

Studie: 'Relatie als instrument van genezing', door S. van de Berkt, Kerkrade, januari 2000. In deze studie wordt ingegaan op de bevestigingsleer van de zenuwarts Dr. Anna Terruwe in het perspectief van het theologisch-personalistisch denken van Maurice Zundel osb. De weerhoudende liefde werkt genezend naar de ander toe, die nood ervaart, door middel van een (plaatsvervangende) affectieve band die ontstaan kan. Het is de positieve bevestiging die relationeel ervaarbaar wordt. Relatie kan dan een instrument van genezing zijn of worden.

Enige begrippen uit de bevestigingsleer

• De frustratieneurose is een algemene mensheidsziekte waarbij de psychische menswording en de realisatie van de open bestaanswijze en van het waarde-onthullend functioneren van de mens op het spel staan. Mensen met zo'n ernstig ziektebeeld dragen een groot gevoel van eenzaamheid met zich mee. Ze hebben bovendien een gevoel van onzekerheid over de waarde van de eigen persoon en voelen zich onveilig. Ook ervaren zij een onvermogen om met een andere mens een gelijk en gelijkwaardig gevoelscontact aan te gaan.
• Zelfbevestiging is een levenshouding die kenmerkend is voor mensen met een frustratieneurose. Daarbij tracht men zichzelf waardevol te maken en wel met vermeende oneigenlijke waarden, die met de eigenheid van deze mens niets wezenlijks te maken hebben bijvoorbeeld met statussymbolen, materieel bezit, macht, deskundigheid; of men tracht de ander klein te maken door intimidatie, vernedering, kwelling, marteling, kortom door uitoefening van onterechte macht over de andere mens.
• Bevestiging is het totaal afgestemd zijn van de ene mens op de andere mens waarbij ieder toch zichzelf blijft. Er is dan sprake van een open bestaanswijze waarin de ander en ik een gelijk en gelijkwaardig gevoelscontact kunnen aangaan. "In de bevestiging mag de ander geheel zijn zoals hij is, om te kunnen worden die hij is maar nog niet kan zijn; en hij mag zichzelf worden op zijn wijze en in zijn uur". (dr. A. Terruwe, 1972)
• Weerhoudende liefde: de liefde in haar voortreffelijkheid is een proces van schenken en ontvangen. Maar het komt voor dat de ene partner nog niet kan schenken of nog niet kan ontvangen. Dan houdt de andere partner zich terug, bevestigt zo de ene partner en laat hem zichzelf zijn op zijn tijd en op zijn wijze. Dat noemt Terruwe weerhoudende liefde.
• Affectiviteit is genegenheid die men gratuit laat uitgaan naar andere mensen opdat die hun eigen goedheid zouden ontdekken. De geheime kracht van de affectiviteit schuilt in haar belangeloosheid. De affectieve mens wekt en stimuleert het goede zelfwaardegevoel bij de ander. Citaat van dr. Terruwe:" Meer en meer werd mij duidelijk dat affectiviteit te maken heeft met voorzichtig, respectvol en gratuit verwijlen van kwetsbare mensen bij elkaars verborgen goedheid. "

Trailer

In de trailer van de film Generatie Nooitgenoeg, die in augustus 2011 in de bibliotheek in Deurne in première ging en vervaardigd werd in opdracht van de Anna Terruwestichting is een filmfragment waarin dr. Terruwe zelf haar bevestigingsleer definieert:

• Relatie als instrument van genezing, S. van de Berkt (PDF-document)
• Relatie als instrument van genezing, S. van de Berkt (HTML-document)