Heeft u correcties, aanvullingen of foto's bij een artikel dan kunt u die hier mailen.
Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank!
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis

Keunen

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Versie door Everard (overleg | bijdragen) op 23 okt 2013 om 20:10 (→‎Geschiedenis van de familie)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Keunen is de naam van meerdere families in (voornamelijk) de Kempen, Peelland, Noord-Limburg en de Achterhoek, in Belgisch-Limburg, en in het Duitse Rijnland en Westfalen.

De Bergeijkse Keunen's

De bekendste familie Keunen is een fabrikantenfamilie Keunen die haar oorsprong in Riethoven en Bergeijk vindt en in de tweede helft van de 19e eeuw tot de grootste werkgevers van de industriestad Eindhoven behoorde.

Bekende telgen

Johannes Janszn. Ceunen (1712-1802) was een Bergeijkse grootgrondbezitter die meerdere watermolens bezat en verpachtte aan derden, in feite een vroege vorm van industralisering. De Dommelse watermolen behoorde tot zijn bezit. Kleinzoon Henri Keunen (1804-1887) was de oprichter van de Koninklijke Lederfabriek Gebroeders Keunen te Eindhoven in 1828. Zijn zonen waren later eveneens directeur of firmant van het bedrijf en trouwden binnen de autochtone fabrikantenfamilies van de opkomende industriestad. Everard Keunen (1842-1915) en Henri Keunen (1845-1923) zetten hun vaders imperium voort. Geleidelijk groeide dit met bedrijven als de sigarenfabriek Prinzen & Keunen, de Koninklijke Lucifersfabrieken Mennen & Keunen N.V. (mede opgericht door Everard in 1870) met een dochteronderneming in het Franse Pont à Mousson, de lederfabriek Keunen Bros Ltd. in Engeland en KosterKeunen U.S.A. Inc. in de staat New York. Henri's dochter Maria Anna Keunen (1834-1903) huwde met de pedagoog Jan Jozef de Vlam (1828-1898), die vele initiatieven op onderwijsgebied in Zuidoost-Brabant entameerde. De Vlam was gemeenteraadslid in Eindhoven, schoolopziener van het arrondissement Eindhoven en één van de leermeesters van de historicus Hendrik Ouwerling. In de loop van de 20e eeuw werd de industriële rol geleidelijk vervangen door een rol binnen de academische wereld. In de familie komen diverse artsen en hoogleraren voor. De genealogie Keunen is gepubliceerd in Nederland's Patriciaat.

De Peellandse Keunen's

Geschiedenis van de familie

De stamvader van de Peellandse Keunen's was Ansem Koerskens, die werd geboren rond 1410. Hij woonde vermoedelijk te Gemert, waar ook zijn nazaten nog eeuwen zouden wonen. Ansem's kleinzoon Anssem Jan Anssems huwde met Catharina van der Schout, de dochter van Conegondt weduwe Goessen Wouter van der Schout.

Jan (ca 1520 - vóór 1608) en Peter (ca 1531 - tussen 1602 en 1604), de kinderen van Anssem en Catharina, noemden zich naar hun grootmoeder Kuenen of Coenen. Beide broers waren de stamvaders van twee takken Keunen. De laatste nazaat van Jan die de naam Keunen droeg, was Anna Maria Keunen (1817-1895). Met haar stierf de tak van Jan uit. Anna Maria was de schoonmoeder van Henri van Aalen en daarmee de moeder van de vermoorde Netje Breijnaerts.[1] Peter's nageslacht draagt nog steeds de naam Keunen. De familie hing echter op een bepaald moment aan een zijden draadje, want alle huidige naamdragers stammen af van Pieter Keunen (1797-1889), die als baby met zijn ouders naar Deurne kwam. Dit dorp is nog altijd de belangrijkste woonplaats van deze Keunen's.[2][3] De bekendste nazaten van Pieter zijn ED-correspondent Martien Keunen en zijn zoon Ton (musicalacteur).


Referenties
  1. Keunen, L., 2001. De moord op Netje Breijnaerts. Genealogisch Tijdschrift voor Oost-Brabant, jaargang 16, nummer 2, p. 89-90 – Best (april 2001).
  2. Keunen, L., 2000. Genealogie Keunen. Genealogisch Tijdschrift voor Oost-Brabant, jaargang 15, nummer 3, p. 97-106 – Best (juli 2000).
  3. Keunen, L., 2000. Genealogie Keunen (vervolg). Genealogisch Tijdschrift voor Oost-Brabant, jaargang 15, nummer 4, p. 155-160 – Best (oktober 2000).