Reeuwijk

De familie Reeuwijk is een Deurnese familie met Nederlands-Indische wortels.

Arie Reeuwijk en zijn vrouw, Indische immigranten. Arie had twee Nederlandse grootvaders en twee inlandse grootmoeders.

De familie stamt, zoals de naam al doet vermoeden, uit de tegenwoordige provincie Zuid-Holland. Jan Reeuwijk (1817-1859) huwde in 1842 in Stompwijk met Johanna Oudshoorn, en kreeg met haar 6 kinderen. Het op-één-na-jongste van hen was Arend Reeuwijk (1853-1924), machinist bij de spoorwegen. Hij kwam met zijn vrouw Maria Catharina van Wordragen tussen 1880 en 1884 in Zuidoost-Nederland terecht. Achtereenvolgens woonden zij in Boxtel en Nijmegen, waar beide ouders in 1924 en 1926 overleden.

Hun derde kind was Adrianus Gerardus Reeuwijk, geboren in 1884 in Boxtel. Hij koos het avontuur, werd vermoedelijk militair bij het KNIL en huwde vóór 1912 in Nederlands-Indië met de inlandse Miah. Uit hun huwelijk werd minstens één zoon geboren, te weten Adrianus Gerardus Reeuwijk (Tjimahi, 7 maart 1912 - Bakel, 23 mei 1998), in de omgang Arie Reeuwijk genoemd. In 1935 huwde Arie met Aleida (Leida) Hurkens (Semarang, 24 mei 1918 - 23 september 2013). Tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Nederland was Arie militair verpleger in Nederlands-Indië. Arie en Leida woonden met hun groeiende gezin in Tjimahi. De vijf oudste kinderen werden daar geboren. Daarna volgden kinderen in Soerabaja (1946), Muntok (1949) en Pangkal Pinang (1950). In datzelfde jaar verhuisde de familie naar Nederland. In het Zuid-Limburgse Gronsveld werd in 1952 een zoon geboren, en nog hetzelfde jaar volgde remigratie naar Indonesië. In Djakarta en Depok werden nog drie kinderen geboren. In 1961 kwam het gezin opnieuw naar Nederland, en een jaar later werd in Deurne het dertiende en laatste kind geboren.

Terug in Indonesië had Arie weer als verpleger gewerkt, maar in Nederland kreeg hij een baan bij Te Strake, en later de DAF in Eindhoven. In 1962 liet hij zich tot Nederlander naturaliseren.