Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Franciscus Johannes Hermans (1921-1996)
| Franciscus Johannes Hermans | ||
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Franciscus Johannes Hermans | |
| Roepnaam | Frans | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 29 september 1921 | |
| Overl.plaats | Aarle-Rixtel | |
| Overl.datum | 1 oktober 1996 | |
| Partner(s) | Truus van Hoof (1927-2011) | |
| Beroep(en) | timmerman, muzikant | |
Franciscus Johannes (Frans) Hermans (1921-1996) werd in Deurne vooral bekend als de "muzikale clown" en animator die diverse instrumenten bespeelde in de orkesten de Migra's en Boemerang.
Frans was een zoon van spoorwegarbeider Francis Hermans (1886-1963) en Maria Petronella (Miet) Gruijters (1889-1947).
Als muzikale duizendpoot ging Frans z'n voorkeur uit naar het instrument dat hij typeerde als het fluitje van een dubbeltje[1] dat hij als tienjarig kind kreeg van zijn vader. Met dit fluitje, dat destijds te koop was op kermissen, had hij speciale acts, evenals met zijn geliefde klarinet waarmee hij in zijn glorietijd bij jong en oud bekend stond als de rattenvanger van Hamelen. Als kind was hij ook helemaal weg van kanaries die hij hield en kweekte in een zelf getimmerde kooi op de rommelkamer van zijn ouders.
Zijn eerste noten leerde hij spelen in 1935 op zijn klarinet bij de Deurnese harmonie onder leiding van dirigent Janus Köhnen. Kunstenaar Willi Martinali gaf hem enkele maanden vioolles maar dat vond Frans te moeilijk.
Rond 1945 ontstond zijn eerste orkestje met broer Albert, zus Dina en Toon Klaassen als accordeonist waarmee hij speelde op de eerste kermis in Asten bij café Van Lieshout. Zijn trotse vader kwam dan uitgedost met zondagse hoed onder het genot van een pilsje luisteren. Frans was van huis uit timmerman en werkte bij de bekende gitarenfabriek Musica van Uilke Egmond in Eindhoven net als zijn broer Albert die werkzaam was als houtbewerker bij deurenfabrikant Picus in Eindhoven.
Als muzikant was hij nogal zuinig op z'n vingers en stopte daarom als timmerman waarna hij de kans kreeg om voor het eerst als beroepsmuzikant te gaan toeren door Duitsland, Frankrijk en Zwitserland om zo weer via de Peel terug te keren naar Deurne. Het was een roerige periode van nachtleven en schrale kost.
Hij speelde in 1952 bij zijn tweede orkest genaamd Denteners Vrolijke Band van Pierre Dentener (d'n Dent) uit Weert en had hij een prachtige tijd bij het orkest Tony Bass. Zijn interesse ging ook uit naar Amerikaans georiënteerde muziek zoals jazz en vooral dixieland. Ook maakte hij als klarinettist deel uit van het eerste opgerichte circusorkestje van Circus 't Hoefke.
Hij bespeelde zo'n 20 instrumenten waaronder de schuiftrombone, blaasbas, saxofoon, percussie en zang en was jarenlang onderdeel van de vierpersoonsformatie (kwartet) de Migra’s (een combinatie van Mill en Grave ) en van het succesvolle dansorkest Boemerang.[2] Hij kreeg vooral bekendheid door het succesnummer Tiroler Holzhacker Bub’n dat in Brussel werd opgenomen met het orkest Boemerang en waar hij, samen met Henk van der Heijden, het jodelwerk voor zijn rekening nam.
Tijdens een kermis in Velden (L), bij dancing de Blokhut, werd Frans ziek. Hij was niet meer de jongste en het werd hem allemaal teveel en hij besloot te stoppen. Hij werd onderdeel van het Limburgse gelegenheidsorkestje Toedem[3] en trad nog regelmatig als vijfde man (als gastartiest) op met Boemerang.
Frans speelde ook bij Theo Diepenbrock en zijn Troubadours, die o.a. bekendheid kregen met nummers zoals dans met mij de laatste tango en de hit als 'n lading dynamiet uit 1971 waarmee ze een televisieoptreden behaalden.
Hij woonde in de Franckstraat in de wijk Houtenhoek. Daar gaf hij aan velen les op de saxofoon, gitaar en accordeon.
In 1992 was Frans Hermans te gast bij Henk van de Kerkhof in het radioprogramma in gesprek met van de Omroep Deurne (SLOD), dat werd uitgezonden vanuit de Frans Hoebenshal. Hierin vertelde hij, afgewisseld met zijn eigen muziek, uitgebreid over zijn muzikale leven. Ook werd het nummer Blonde Layla gedraaid van het orkest The Silvano's, gezongen en gespeeld door zijn broer
Albert Hermans. Frans sloot het interview af met zijn slogan: muziek doet beven, leven en vergeven.
Luister hieronder naar een muziekfragment uit hetzelfde radioprogramma van 1992 waarin Frans de Tin Whistle (het fluitje van een dubbeltje) bespeeld met een nummer van Circus Renz.
Externe link
Meer foto's
|
Bronnen, noten en/of referenties
|