Henricus Wilhelmus Barten (1922-1943)

Henricus Wilhelmus (Hein) Barten is 15-10-1922 geboren in Deurne als zoon van Henri (Harrie) Barten (1893-1974) en Catharina Maria (Cato) van Wetten (1891-1986). Een jaar later verhuisde het gezin naar Aarle Rixtel. Na de lagere school begint hij aan een opleding bij de fraters van Tilburg, werkt enige tijd bij boekdrukkerij Helmond om uiteindelijk als hulpbesteller bij de PTT te gaan werken, en helpt daarnaast zijn vader in de schoenmakerij. Hein lid van de Jonge Wacht (JoWa), een katholieke jeugdbeweging verboden door de Duitsers, krijgt In die tijd verkering met Clara van Wanroij. Als gevolg van een beslissing op 16 juli 1943 van de Rijkscommissaris voor het bezette Nederland, waarbij alle mannelijk overheidspersoneels leden geboren in 1922 en 1924 verplicht in Duitsland te werk gesteld werden, vertrekt Hein kort daarna op 4 augustus met grote tegenzin richting het magazijn van Postambt 5, nabij het hoofdstation in het Duitse Bremen. Hoewel getracht was Hein op een onderduik adres onder te brengen, bleek dat op korte termijn niet haalbaar, en zou dit plan pas bij zijn eerste (3 maandelijks) verlof begin December 1943 uitgevoerd worden. Bremen was in die tijd de 2e grootste havenstad van Nazi Duitsland, waar onder andere ook de Duitse onderzeeboten gerepareerd werden. Daarnaast kende Bremen veel zware industrie van belang voor de oorlog, en speeld het in rol in deportaties per trein. Voor de werkzaamheden waren duizende dwangarbeiders te werk gesteld, en meerder concentratie en arbeids kampen ingericht. Bremen werd dan ook met grote regelmaat door de gealieerde gebombardeerd. Toen, de USAAF Mighty Eighth, missie 138 uitvoerde, waarbij 440 bommenwerpers (B17's en B24's geladen met 500-pound General Purpose en 16 M-47 chemische bommen) , begeleid door 180 jagers werden ingezet, sloeg het noodlot voor Hein toe. Onder de dwangarbeiders zien we een hoger percentage sterfgevallen, dan onder de burger bevolking, omdat de arbeiders niet bij het vooralarm of het vliegeralarm al naar de bunkers mochten, maar moesten wachten op het werkalarm. Het werkalarm werd echter pas gegeven als er daadwerkelijk bommen gingen vallen. Op de bewuste vrijdag 26 November, was Hein die ochtend bezig met lossen van de postwagons op het spoor complex, waar al geruime tijd de alarmen loeide. Toen eindelijk het voor hem geldende werkalarm rond 11:45 klonk, vluchte ze met zijn allen richting de ondergrondse bunkers bij het station. Echter voordat hij de ingang naar de bunker kon bereiken werd hij door bom scherven geraakt. Zwaar gewond werd hij overgebracht naar het Klinikum Bremen-Mitte, waar hij om 12:50 op de krankenanwalt overleed aan een bomscherf in de schedel. Zijn stoffelijke resten zijn overgebracht naar Ereveld Loenen vak E graf 650.