Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Arie Tennekes (1923-2017): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
| beroep(en) = portier | | beroep(en) = portier | ||
}} | }} | ||
'''Arie Tennekes (1923-2017)''' was een geboren en getogen Rotterdammer die tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] in | '''Arie Tennekes (1923-2017)''' was een geboren en getogen Rotterdammer die tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] in Deurne ondergedoken zat. | ||
== Persoonlijk == | == Persoonlijk == | ||
Tennekes werd geboren als achtste en jongste kind in het gezin van huisschilder Gerrit Tennekes (1865-1957) en Cornelia van Gend (1882-1956) | Tennekes werd geboren als achtste en jongste kind in het gezin van huisschilder Gerrit Tennekes (Kampen 1865-1957 Poortugaal) en Cornelia van Gend (Stellendam 1882-1956 Rotterdam). Het gezin was Nederlands-Hervormd. | ||
In de zomer van 1948 huwde Tennekes met Ida Johanna Mes (Rotterdam | In de zomer van 1948 huwde Tennekes met Ida Johanna Mes (Rotterdam 30 augustus 1924 - Rotterdam 2 mei 2017), dochter van Jan Johannes Mes (Rotterdam 1898-1961 Rotterdam) en Sophie Charlotte Habicht (Rotterdam 1898-). | ||
Uit het huwelijk van Arie en Ida werd één dochter geboren. Via haar werden zij grootouders van een kleinzoon (overleden in 2015) en een achterkleinzoon. | Uit het huwelijk van Arie en Ida werd één dochter geboren. Via haar werden zij grootouders van een kleinzoon (overleden in 2015) en een achterkleinzoon. | ||
| Regel 24: | Regel 24: | ||
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het hem in Rotterdam wat te heet onder te voeten in verband met de mogelijke Arbeitseinsatz. Hij vertrok daarop met de trein richting Venlo, eenvoudigweg om 'weg te komen'. In Deurne stapte hij uit; niet bekend is waarom precies daar. Bekend is echter dat de Peel vanwege de afgelegenheid een geliefde onderduikregio was. | Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het hem in Rotterdam wat te heet onder te voeten in verband met de mogelijke Arbeitseinsatz. Hij vertrok daarop met de trein richting Venlo, eenvoudigweg om 'weg te komen'. In Deurne stapte hij uit; niet bekend is waarom precies daar. Bekend is echter dat de Peel vanwege de afgelegenheid een geliefde onderduikregio was. | ||
Op zijn wandeling daarna ontmoette hij | Op zijn wandeling daarna ontmoette hij Helena (Lena) Keunen (1925-2000). Hij vroeg haar of zij iemand kende waar hij onderdak kon krijgen. Lena gaf aan het thuis aan haar moeder Henrica (Drieka) Keunen-Honings (1901-1990) te gaan vragen. Die toestemming kwam, en zo kwam Arie Tennekes bij de familie Keunen terecht. Hij moest aan vader Johannes Keunen echter eerst wel beloven netjes met de oudste dochters om te gaan. | ||
Via [[Hendrik Josephus Maria Wiegersma (1891-1969)|dokter Wiegersma]] kreeg Tennekes valse papieren. Bovendien behandelde Wiegersma hem aan zijn geelzucht, waarvoor hij enkele dagen in bed moest blijven. Arie zei geen geld te hebben om Wiegersma te betalen, maar die gaf aan dat geen probleem te vinden en het wel bij de eerstvolgende boer die bij hem aanklopte, in rekening te brengen. | Via [[Hendrik Josephus Maria Wiegersma (1891-1969)|dokter Wiegersma]] kreeg Tennekes valse papieren. Bovendien behandelde Wiegersma hem aan zijn geelzucht, waarvoor hij enkele dagen in bed moest blijven. Arie zei geen geld te hebben om Wiegersma te betalen, maar die gaf aan dat geen probleem te vinden en het wel bij de eerstvolgende boer die bij hem aanklopte, in rekening te brengen. | ||
| Regel 35: | Regel 35: | ||
== Na de oorlog == | == Na de oorlog == | ||
Na de oorlog bleef Tennekes met de familie Keunen, in het bijzonder Piet en zijn vrouw | Na de oorlog bleef Tennekes met de familie Keunen, in het bijzonder Piet en zijn vrouw Johanna (Jo) Keunen-van de Kerkhof, bevriend. Talloze keren reed de familie Keunen met kinderen, later kleinkinderen en ook de achterkleinkinderen, op en neer naar Rotterdam. "We gaan naar Rotterdam" en "Heeft Rotterdam nog gebeld?" werden begrippen in de familie. Tijdens de dagjes uit zorgden de vrouwen met Ida voor het eten, terwijl Arie met de mannen en kinderen wandeltochten door 'zijn' Delfshaven maakte. De logeerkamer werd door Piet en Jo gebruikt bij hun langer verblijf, en Deurnese tegeltjes sierden de muren van het appartement van Arie en Ida. | ||
Andersom bracht het echtpaar Tennekes ook regelmatig langdurige bezoeken aan Deurne, waar zij bijvoorbeeld in de jaren '60 carnaval mee vierden. Later, toen ze al op leeftijd waren, kwamen ze soms voor enkele weken in de zomerperiode naar Deurne. Arie maakte dan wandeltochten door het Deurnese centrum. In 1998 vierden zij speciaal voor de familie Keunen hun gouden bruiloft bij [[hotel Stationszicht]]. Hun laatste bezoek aan Deurne vond omstreeks 2005 plaats. | Andersom bracht het echtpaar Tennekes ook regelmatig langdurige bezoeken aan Deurne, waar zij bijvoorbeeld in de jaren '60 carnaval mee vierden. Later, toen ze al op leeftijd waren, kwamen ze soms voor enkele weken in de zomerperiode naar Deurne. Arie maakte dan wandeltochten door het Deurnese centrum. In 1998 vierden zij speciaal voor de familie Keunen hun gouden bruiloft bij [[hotel Stationszicht]]. Hun laatste bezoek aan Deurne vond omstreeks 2005 plaats. | ||
Versie van 15 jun 2019 12:11
| Arie Tennekes (1923-2017) | ||
 Ida en Arie, bovenaan links, met de helpers van Arie, Hannes Keunen (bovenaan rechts) en Drieka Keunen-Honings (onderaan rechts), carnaval 1965. | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Arie Tennekes | |
| Roepnaam | Arie | |
| Geboorteplaats | Rotterdam | |
| Geboortedatum | 31 oktober 1923 | |
| Overl.plaats | Rotterdam | |
| Overl.datum | mei 2017 | |
| Partner(s) | Ida Johanna Mes (1924-2017) | |
| Beroep(en) | portier | |
Arie Tennekes (1923-2017) was een geboren en getogen Rotterdammer die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Deurne ondergedoken zat.
Persoonlijk
Tennekes werd geboren als achtste en jongste kind in het gezin van huisschilder Gerrit Tennekes (Kampen 1865-1957 Poortugaal) en Cornelia van Gend (Stellendam 1882-1956 Rotterdam). Het gezin was Nederlands-Hervormd.
In de zomer van 1948 huwde Tennekes met Ida Johanna Mes (Rotterdam 30 augustus 1924 - Rotterdam 2 mei 2017), dochter van Jan Johannes Mes (Rotterdam 1898-1961 Rotterdam) en Sophie Charlotte Habicht (Rotterdam 1898-).
Uit het huwelijk van Arie en Ida werd één dochter geboren. Via haar werden zij grootouders van een kleinzoon (overleden in 2015) en een achterkleinzoon.
Onderduik
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het hem in Rotterdam wat te heet onder te voeten in verband met de mogelijke Arbeitseinsatz. Hij vertrok daarop met de trein richting Venlo, eenvoudigweg om 'weg te komen'. In Deurne stapte hij uit; niet bekend is waarom precies daar. Bekend is echter dat de Peel vanwege de afgelegenheid een geliefde onderduikregio was.
Op zijn wandeling daarna ontmoette hij Helena (Lena) Keunen (1925-2000). Hij vroeg haar of zij iemand kende waar hij onderdak kon krijgen. Lena gaf aan het thuis aan haar moeder Henrica (Drieka) Keunen-Honings (1901-1990) te gaan vragen. Die toestemming kwam, en zo kwam Arie Tennekes bij de familie Keunen terecht. Hij moest aan vader Johannes Keunen echter eerst wel beloven netjes met de oudste dochters om te gaan.
Via dokter Wiegersma kreeg Tennekes valse papieren. Bovendien behandelde Wiegersma hem aan zijn geelzucht, waarvoor hij enkele dagen in bed moest blijven. Arie zei geen geld te hebben om Wiegersma te betalen, maar die gaf aan dat geen probleem te vinden en het wel bij de eerstvolgende boer die bij hem aanklopte, in rekening te brengen.
Arie bleef een jaar bij de familie Keunen aan de Schutsboom. In die tijd ging hij met zoon Piet mee werken. Ook werd hij eens naar een boer, genaamd Jan, in Liessel gestuurd om graan te halen. Moeder Drieka liet daarvan bij een bakker op de hoek van de Stationsstraat en Schutsboom brood bakken. Dit is zeer waarschijnlijk Bakkerij Coopmans geweest, die tegenover de Schutsboom op de hoek van Stationsstraat en Stationslaan gevestigd was.
Na ongeveer een jaar werd de wens om terug te keren naar Rotterdam groter, ondanks dat de oorlog (in elk geval in het westen) nog niet ten einde was. Via Ochten in de Betuwe, waar Tennekes ook nog enige tijd verbleef, reisde hij terug naar Rotterdam. Daar wist hij door 'hier en daar wat te pikken' de hongerwinter door te komen.
Na de Tweede Wereldoorlog klopte hij onder meer bij de Holland-Amerika Lijn aan. Op de vraag of hij in de oorlog niets gedaan had, kaatste hij de bal terug door aan te geven dat degene die hem dat vroeg, wel wat op zijn kerfstok had. Later reageerde hij op een vacature als 'portier' (sjouwer). Hij maakte als zodanig reizen over de hele wereld.[1] Enkele van de bijzondere objecten die hij van over de wereld verzamelde, kwamen via zijn vriend Piet Keunen, en later rechtstreeks, bij diens kleinzoon terecht.
Na de oorlog
Na de oorlog bleef Tennekes met de familie Keunen, in het bijzonder Piet en zijn vrouw Johanna (Jo) Keunen-van de Kerkhof, bevriend. Talloze keren reed de familie Keunen met kinderen, later kleinkinderen en ook de achterkleinkinderen, op en neer naar Rotterdam. "We gaan naar Rotterdam" en "Heeft Rotterdam nog gebeld?" werden begrippen in de familie. Tijdens de dagjes uit zorgden de vrouwen met Ida voor het eten, terwijl Arie met de mannen en kinderen wandeltochten door 'zijn' Delfshaven maakte. De logeerkamer werd door Piet en Jo gebruikt bij hun langer verblijf, en Deurnese tegeltjes sierden de muren van het appartement van Arie en Ida.
Andersom bracht het echtpaar Tennekes ook regelmatig langdurige bezoeken aan Deurne, waar zij bijvoorbeeld in de jaren '60 carnaval mee vierden. Later, toen ze al op leeftijd waren, kwamen ze soms voor enkele weken in de zomerperiode naar Deurne. Arie maakte dan wandeltochten door het Deurnese centrum. In 1998 vierden zij speciaal voor de familie Keunen hun gouden bruiloft bij hotel Stationszicht. Hun laatste bezoek aan Deurne vond omstreeks 2005 plaats.
Arie Tennekes was tot zijn dood een enthousiast voetbalsupporter van Sparta en maakte nog in 2013 een wedstrijd in het stadion mee.[2]
Na de dood van Piet in 2002 bleef de vriendschap hecht. Het jaar erop, in 2003, bezochten Jo en twee van haar kinderen het echtpaar Tennekes in Sitges (Spanje), waar Arie en Ida al vele jaren tijdens het winterseizoen bij hun dochter en schoonzoon verbleven. Ook na de dood van Jo, begin februari 2016, bleef het contact bestaan. Op 28 februari 2016 werd door de jongere generaties nog een bezoek aan Rotterdam gebracht. Bij die gelegenheid vertelde Arie zijn verhaal over zijn onderduikperiode. Het zou het laatste bezoek blijken te zijn.
Zijn vrouw en hij woonden meerdere decennia in een appartement in Delfshaven, in de gemeente Rotterdam. Op 2 mei 2017 overleed Ida, na bijna 69 jaar huwelijk, in een verpleeghuis in Rotterdam. Op 5 mei werd ze in het crematorium te Rotterdam-Crooswijk gecremeerd. Enkele weken later overleed ook Arie.
Bronnen, noten en/of referenties
|