Wiemel 8-12

Onder de letters -Wie- van Wiemel herkennen we het blok van vier, later drie, woningen Wiemel 8-12.

Rechts is nog net Wiemel 4-6 met garage te zien, in het midden de drie onbewoonbaar verklaarde woningen Wiemel 8-12 en daarnaast het nieuw gebouwde Wiemel 12. De foto dateert vermoedelijk uit de late jaren 50 of de jaren 60.

Rechts zien we Wiemel 2 en daarnaast 4-6. De foto kan niet dateren van 9 oktober 1975, zoals in de metadata genoemd, maar toont het gesloopte perceel Wiemel 8-12 en het nog bestaande pand 4-6, dat kort daarna met Wiemel 2 zou wijken. Te denken is eerder aan een datering in oktober 1965.

Wiemel 8-12 zijn drie voormalige adressen aan de Wiemel in Deurne. Zij vormden een blok van vier, later drie woningen. Direct hiernaast werden later ook de panden Wiemel 4-6 gebouwd, die hun geschiedenis deels met het buurpand delen. De panden Wiemel 4-6 en 8-12 stonden ter plaatse van de huidige panden De Wever 4-12.

De fabrikant Joannes Wilhelmus van de Mortel (1795-1863) kwam kort na 1832 in het bezit van een perceel bouwland E 186 aan de zuidzijde van de latere Wiemel, en liet daarop rond 1854 (dj. 1855) een blok met vier huisjes bouwen, van west naar oost: E 1113, E 1114, E 1115 en E 1116. Het resterende bouwland kreeg de aanduidingen E 1112 en E 1117. Na zijn dood in 1863 kwamen de huisjes in handen van zijn enige schoonzoon, Jacobus Hubertus Spoorenberg (1824-1883), die na die erfenis net als zijn schoonvader grootgrondbezitter in de kern van Deurne werd. Bij het meest westelijke huis werd op een zeker moment een stalletje gebouwd, net als bij het meest oostelijke. De panden droegen toen van west naar oost de adressen A.218, A.217, A.216 en A.215.

Na de dood van Spoorenberg werd zijn dochter Petronilla Maria Huberta Spoorenberg uit Helmond de eigenaresse van de vier huisjes. Zij verkocht de vier huisjes, waarvan nog altijd twee met een stalletje, rond 1894 (dj. 1895) aan Henricus Hubertus Goossens (1832-1894).

Goossens stierf al kort na de verwerving, waarna zijn weduwe en kinderen de eigenaren werden. Zij lieten de twee westelijke huisjes schatten, waarna er werd bijgebouwd en de twee huisjes werden verenigd tot één nieuw perceel E 1748. De twee oostelijke huisjes bleven onveranderd. Aangezien de twee westelijke huisjes daarna worden omschreven als huis stal en tuin, gaan we er vanuit dat beide huizen tot één woning werden samengevoegd. Op de hiernaast staande foto zien we nog dat de twee westelijke huisjes ten opzichte van elkaar gespiegeld waren, net als de twee oostelijke, en dat nog tot ver in de 20e eeuw aan de buitenkant te zien was dat het ooit om vier i.p.v. drie woningen ging.

Rond 1920 (dj. 1921) werden de huisjes door de weduwe Goossens verkocht, vermoedelijk na haar dood in 1920. Nieuwe eigenaar was de ongehuwde zoon Petrus Hubertus Goossens (1876-1945), die eerst in de huisjes zelf woonde en later als vrachtrijder gevestigd was in het direct aangrenzende Wiemel 6 (Korte Schoolstraat F.8b). De foto hiernaast toont nog de grote poortdeuren van het vrachtbedrijf in het aangrenzende pand. Goossens liet de beide oostelijke huizen rond 1934 (dj. 1935) kadastraal verenigen tot één perceel E 2329 en bouwde bij het westelijke - gecombineerde - huis nieuw (het latere Wiemel 4-6 met de Franse kap). Toen dat met de andere huizen verenigd werd tot E 2329, was er ineens sprake van maar liefst 6 (i.p.v. 5!) huizen. Na de dood van Goossens werd zus Wilhelmina (1884-1948) de erfgename, maar die stierf al in 1948. Zij werd opgevolgd door Theodorus Wilhelmus Josephus Frerichs (1915-1979), ambtenaar en de schoonzoon van Wilhelmina.

In zijn tijd werden enkele huisjes, onbewoonbaar verklaard rond 1955 (dj. 1956), zodat er daarna sprake was van 4 huizen en 2 onbewoonbaar verklaarde woningen. Volgens een kadastraal veldwerkkaartje ging het bij die onbewoonbaar verklaarde woningen om het gehele oudste huizenblok, terwijl het nieuwere pand 4-6 bewoonbaar bleef. In die tijd kende Wiemel 12 een lange uitbouw als schuur, Wiemel 6 een uitbouw met een keuken en Wiemel 4 een dubbele uitbouw, vermoedelijk met een keuken en daarachter een lange schuur. Op de grens met Wiemel 2 stond toen een ligusterheg. Na een hermeting rond 1956 (dj. 1957) was er nu sprake van 5 huizen, garage (de grote poortdeuren), schuren en tuin, L 975, met de adressen Wiemel 4, 6, 8, 10 en 12. Rond 1965 (dj. 1966) ruilde Frerichs de panden met de gemeente. Daarop liet de gemeente alle huizen (4 t/m 12) rond 1966 (dj. 1967) slopen. Later werd de vrijgekomen grond gebruikt voor de bouw van Winkelcentrum De Martinet.

Een tijd is het adres Wiemel 12 nog toegekend aan een nieuw pand tussen Wiemel 14 en het besproken huizenblok. Ook dit nieuwe pand, rechts op de foto te zien, werd - een paar jaar later - afgebroken ten behoeve van de bouw van Winkelcentrum De Martinet.

Van de huisjes kennen we ook een aantal bewoners. In 1914-1930 woonden in de drie huisjes vermoedelijk van west naar oost de weduwe H.H. Goossens met daarna P. Goossens en Ant. van Hagen (A.308), K. Goossens-Martens (A.307) en J.M. Goossens Henzn. (A.306). Het ging daarbij dus om de weduwe Goossens met haar zonen Piet, Karel en Tinus, die elk één van de woningen bewoonden. In 1930 woonden in de toen vier huisjes van west naar oost W. Wijnands (Korte Schoolstraat F.9), de al genoemde P. Goossens (Korte Schoolstraat F.10), J. Bloemberg (Korte Schoolstraat F.11) en de al genoemde M. Goossens (Korte Schoolstraat F.12), en in 1953 in de twee nog bewoonde huisjes Hendrikus M. van den Broek (Wiemel 8) en Petrus Rooijackers (1888-1972) (Wiemel 12). In datzelfde jaar woonden in het nieuwere blok van twee op Korte Schoolstraat F.8a de weduwe G. Goossens-Kroezen (schoondochter van de hiervoor genoemde Tinus Goossens), en op Korte Schoolstraat F.8b de genoemde ambtenaar Frerichs als erfgenaam van Piet Goossens.

Bronnen, noten en/of referenties